In de meest recente escalatie in de heksenjacht op kritische leden binnen de SP heeft gisteren, op dinsdag 1 december, het partijbestuur 2 documenten van in totaal meer dan 200 pagina’s gepubliceerd waarmee ze proberen aan te tonen dat er sprake is van trotskistisch entrisme binnen ROOD door het Communistisch Platform. Communistisch Platform herpubliceert deze documenten en reageert.
Deze middag werden de leden van het Communistisch Platform verrast door een bizarre publicatie. Middels een feitenlijst van 7 pagina’s en een bijlagendocument van 196 pagina’s poogt het partijbestuur de SP leden te overtuigen van een bepaalde voorstelling van Communistisch Platform. Waar Arnout Hoekstra eerder nog naar ons verwees als ‘geradicaliseerde zolderkamercommunisten’, zijn wij nu neergezet als het grote communistische gevaar dat al jaren bezig is met een duister plan om de SP, en met name ROOD te ondermijnen, en daar kennelijk zeer goed in is geslaagd.
Waar naar buiten vooral geprojecteerd moest worden dat het hier gaat om een ongevaarlijk groepje waar de SP zich gewoon niet mee wil associëren, moeten de eigen leden duidelijk vooral geloven dat het partijbestuur hen behoed heeft van een groot gevaar.
De illegaal achterhaalde namen
Om duidelijk te maken dat de geroyeerde mensen inderdaad betrokken zijn bij het Communistisch Platform en/of het Marxistisch Forum, presenteert het partijbestuur een lijst screenshots. Deze screenshots laten zien hoe op de website van Marxistisch Forum en een aantal andere websites auteurpagina’s bestaan onder de voornamen van vijf van de geroyeerden.
Communistisch Platform was al op de hoogte van het feit dat het partijbestuur deze informatie had. In de logs op onze eigen systemen hebben we namelijk kunnen achterhalen hoe deze pagina’s gevonden zijn. Er is voor een kleine honderd namen geprobeerd te achterhalen of zij een account hadden. Het gaat daarbij dus niet alleen om de mensen die nu geroyeerd zijn, maar om vele actieve leden van de Socialistische Partij, inclusief Tweede Kamerleden, Provinciale Statenleden, partijmedewerkers, afdelingsvoorzitters, alle ROOD-contactpersonen en vele kaderleden van de partij.
Het partijbestuur doet alsof het hier gaat om publieke informatie. Dit is zeker niet het geval. Deze informatie is niet te vinden door op de website rond te klikken. Zij is enkel te vinden door namen uit te proberen en te kijken of hier een auteurspagina voor bestond. Wekenlang hebben mensen dus verschillende websites gescand aan de hand van een zwarte lijst van een kleine honderd kritische leden. Per lid is er meerdere keren geprobeerd om een auteurspagina te achterhalen, door de naam op verschillende manieren te schrijven, af te korten, andere combinaties van voornaam en achternaam te proberen, of zelfs door deze te combineren met andere namen in het geval van stelletjes.
Tot nu toe wordt er onder andere naar de partijraad toe geclaimd door partijsecretaris Arnout Hoekstra dat alle gebruikte onderzoeksmethoden compleet legaal zouden zijn. Dit is een leugen: Communistisch Platform heeft onafhankelijk juridisch advies ingewonnen dat bevestigt dat deze praktijken niet alleen verwerpelijk zijn, maar ook illegaal. Het dagelijks bestuur maakt zich in feite dus schuldig aan het voorliegen van het hoogste orgaan van de partij, vermoedelijk om de eigen positie te beschermen.
Ten eerste is het uitvoeren van een dergelijke scan een vorm van computervredebreuk. Ten tweede is op deze manier omgaan met de persoonsgegevens in je ledenbestand een oneigenlijk gebruik van persoonsgegevens. Mensen hebben deze persoonsgegevens immers niet aan de SP gegeven met toestemming om vervolgens in andere systemen de politieke affiniteiten te controleren.
Daarnaast, en politiek gezien het belangrijkste, is het natuurlijk compleet gestoord dat het partijbestuur überhaupt een lijst heeft van mensen die zij ‘verdenkt’, en dat zij zich vrij voelt om zulk ‘onderzoek’ te doen naar het reilen en zeilen van partijgenoten.
Arnout Hoekstra, de Algemeen Secretaris van de SP, heeft in het verleden geclaimd dat alle informatie waar hij over beschikt afkomstig zou zijn van ‘bezorgde leden’. In de logs valt echter te zien dat middenin de scan vanaf dezelfde laptop de resultaten zowel in Amersfoort (waar het hoofdkantoor van de SP gevestigd is) als in Vlaardingen (de woonplaats van Arnout) bekeken zijn. Er zullen, zeker nu in coronatijd, maar weinig mensen zijn die specifiek tussen die twee plaatsen heen en weer reizen en dan ook nog kennis hebben van een scan die op dat moment bezig is. Hieruit valt af te leiden dat Arnout op de hoogte was van wat er gebeurde, als hij al niet zelf de opdracht ertoe heeft gegeven.
Het is schokkend dat het partijbestuur bereid is om illegale praktijken in te zetten om hun politieke tegenstanders uit de weg te ruimen. Wij hebben alle mensen waarop gezocht is ondertussen ingelicht, en beraden ons nog op verdere stappen.
Het ‘feiten’-relaas, zoals gepresenteerd door het partijbestuur.
Het feitenrelaas probeert zo ongeveer het volgende verhaal neer te zetten.
Emil Jacobs, een van de geroyeerden, is een ex-lid van het trotskistische Offensief. Deze groep was eerder deel van de SP maar werd in 2009 de partij uitgegooid, waarbij Emil ook geroyeerd is. Daar liet de snode Emil het echter niet bij zitten. Hij verzamelde een groepje mensen rond zich die samen Das Kapital van Karl Marx gingen lezen. Uit deze groep wordt Communistisch Platform opgericht, waarmee Emil opnieuw de SP intreedt.
Emil, die er banden met de Communistische Partij van Groot-Brittanië op nahoudt, begint samen met zijn medestanders artikelen voor communisme.nu te schrijven. Ook worden bijeenkomsten georganiseerd waar over ‘een project’ gesproken wordt, en schrijven de communisten een eng programma waarin wordt gesproken over gewapende burgeroorlog. In de jaren erop worden stemadviezen uitgegeven, wordt een podcast gestart, beginnen mensen memepagina’s en wordt een webshop opgezet. Allemaal, zo wordt geïmpliceerd, onder leiding van het machiavelliaanse meesterbrein Emil Jacobs.
In 2019 begint de ondermijning van ROOD met de verkiezing van Arno van der Veen, die niet de gewenste kandidaat van het partijbestuur was. Ook werden moties ingediend bij vergaderingen, iets waar ze bij ROOD nog nooit van zouden hebben gehoord voordat Communistisch Platform zijn ondermijnende invloed liet gelden (complete onzin uiteraard, natuurlijk zijn er wel eerder moties geweest bij ROOD ALVs). Het netwerk van Communistisch Platform breidt zich nu ook uit met wellicht de meest ondermijnende projecten van allemaal: een wandelvereniging en een cultuurvereniging. Via deze initiatieven zal Communistisch Platform vervolgens naïeve jongeren manipuleren in het accepteren van klassiek marxisme.
In alle vergaderingen van ROOD zal daarna de invloed van Communistisch Platform duidelijk voelbaar zijn. Er worden moties aangenomen (uiteraard allemaal met een stiekeme ROOD-ondermijnende insteek, en door CP geschreven), er wordt een discussieplatform opgezet (waar zogezegd enkel CP propaganda wordt besproken), en er wordt gestemd volgens voorschrift van Communistisch Platform. Dit alles leidt er uiteindelijk toe dat eind juni op een ledenvergadering van ROOD geen meerderheid is voor enige ROOD-voorzitterskandidaat, waardoor herverkiezingen nodig zijn.
Communistisch Platform zal handig van deze herverkiezing gebruik maken om eigen kandidaten naar voren te schuiven. Deze kandidaten schrijven een programma, met daarin snode ondermijnende standpunten, waaronder dat ze betaald willen worden voor hun bestuurswerk.
Gelukkig grijpt het dappere partijbestuur nu in. Vijf mensen worden geroyeerd vanwege dubbel lidmaatschap CP/MF. Het bestuur had al begin juli besloten dat CP een politieke partij is, hiermee duidelijk aangevend dat zij de autoriteit in deze partij zijn, niet alleen over het reilen en zeilen van de organisatie, maar zelfs over de betekenis van woorden. Niet langer zouden zij toestaan dat leden de partijdemocratie zouden ondermijnen met belachelijke ideeën als ‘meer discussie’ of ‘moties’. Een week later volgt ook de schorsing en later het royement van Olaf Kemerink, omdat hij weigert afstand te nemen van de gewelddadige standpunten van het Communistisch Platform.
Helaas was ROOD al dusdanig onder controle van het clubje rond meesterbrein Emil Jacobs dat op het eerstvolgende ROOD ALV twee geroyeerde leden tot het bestuur worden gekozen, en er moties (!) worden aangenomen waarmee ROOD zich uitspreekt tegen het partijbestuur. Een dappere minderheid van ROOD splitst zich meteen af en schrijft een boze brief.
Naast ROOD is de invloed van Communistisch Platform voelbaar in elk initiatief dat leden opzetten. Eigenlijk, zo impliceert het document, is al het harde werk van socialisten in de partij die niet meteen onder de paraplu van de SP vallen ondermijnend geweest. Alle georganiseerde kritiek sinds 2014 zouden eigenlijk het directe resultaat van de snode plannen van het Communistisch Platform zijn. Zonder Communistisch Platform zou bij de SP alles nog koek en ei zijn. Ook alle andere groepen die zijn ontstaan binnen de partij, zoals De Groep, Strijdlust en SP voor ROOD, zijn in feite niet meer dan frontjes voor het Communistisch Platform.
De onderbouwing
Deze ‘feiten’ worden onderbouwd met een grote hoeveelheid openbare en semi-openbare bronnen. Het gaat hier met name om screenshots van Facebook, moties voor ROOD ALV’s, een veel ondertekende inhoudelijke brief naar senatoren, notulen van publieke vergaderingen van Marxistisch Forum, en met name een hele hoop artikelen van communisme.nu. Het is maar zeer de vraag of mensen daadwerkelijk al die teksten gaan lezen. Voor het partijbestuur is het te hopen dat ze dat niet doen, want uit de aangehaalde documenten blijkt geenszins dat hun verhaal klopt.
Wat de aangehaalde artikelen van het Communistisch Platform vooral illustreren, is dat Communistisch Platform zeer open is over alles wat we doen. Alle stemadviezen, alle moties en amendementen, alle standpunten, alle acties worden zowel van te voren aangekondigd als dat er naderhand een verslag van verschijnt. Waar het partijbestuur de suggestie probeert te wekken dat Communistisch Platform zeer geheimzinnig op de achtergrond te werk is gegaan, blijkt uit de door hen als bewijs aangehaalde bronnen dus juist het tegenovergestelde.
Verder legt het document heel erg de nadruk op Emil Jacobs als meesterbrein. Eigenlijk berust de hele beargumentering dat het hier om trotskistische intredepolitiek zou gaan op de aanwezigheid van Emil Jacobs. Door slim puzzelen heeft het partijbestuur uitgevogeld dat ‘Jos Alembic’ een anagram is voor Emil Jacobs:
Daarnaast is Emil Jacobs aanwezig bij activiteiten van wandelclub de Stroom:
Emil Jacobs was eerder lid van Offensief, een trotskistische club. En dus moet Communistisch Platform ook een trotskistische club zijn. En wat doen trotskisten? Nou, die treden in bij andere politieke organisaties om ze te ondermijnen! En op basis van dat bewijs trekt het partijbestuur een directe lijn van 1974, toen de trotskistische internationale CWI werd opgericht, naar Communistisch Platform en hun zogenaamde trotskistische intrede vandaag.
Met een dergelijke redenering zou de SP nog altijd een maoïstische partij zijn, gezien de aanwezigheid van een hoop leden uit de begintijd van de SP, toen deze partij nog de KPN(ml) heette. Verder wordt geenszins aangetoond dat Emil de grote leider zou zijn. Dat is ook niet het geval. Daarnaast is Communistisch Platform een democratische organisatie waarin alle leden evenveel te zeggen hebben, iets waar de SP nog wat van kan leren.
Dat er gebruik wordt gemaakt van pseudoniemen heeft alles te maken met de, zoals blijkt, terechte angst op royementen als je politiek te kritisch bent naar de zin van het partijbestuur. Emil is, volgens de documentatie die het partijbestuur hier zelf keurig levert, in 2009 geroyeerd om precies deze reden. Ook toen werd Offensief ‘aangemerkt’ als een ‘partij’ om vervolgens tot royementen over te kunnen gaan.
Het is ten slotte bizar hoe het partijbestuur de door de argumenten van CP overtuigde leden van de SP wegzet als makke lammetjes die zich makkelijk laten manipuleren door Communistisch Platform. Alsof mensen niet zelf kunnen nadenken. Alsof, bij het verschijnen van een motie, mensen niet anders kunnen dan ervoor stemmen. Alsof je, wanneer je meewandelt met een bepaald clubje, automatisch radicaliseert. Alles wordt in de schoenen geschoven van een klein clubje manipulerende mensen. Dit terwijl de partijtop in de media maar wat graag benadrukt dat we een partij van 32000 kritische leden zijn.
Het is duidelijk wat het partijbestuur echt van kritische leden vindt: Als je het niet eens bent met de partij, dan ben je of een ondermijnende invloed, of je bent een gemanipuleerd schaap.
Wat de documenten weglaten
Naast dat de 200 pagina’s aan tekst niet de punten onderbouwen waar het partijbestuur op hoopt, missen er ook een aantal opvallende zaken in het hele relaas.
In de eerste plaats wordt ondanks de hele stapel documentatie nog altijd niet duidelijk waarom Communistisch Platform nou een partij zou zijn. Je zou denken dat, als je een document van 200 pagina’s opstelt, je wel ergens een plekje kan vinden voor een definitie van het woord ‘partij’ uitgelegd volgens het partijbestuur. Dit ontbreekt echter volledig. We moeten het nog altijd doen met het simpele feit dat het partijbestuur heeft gezegd dat Communistisch Platform een partij is, wat het dus in hun ogen een partij maakt.
Ten tweede is er nergens in de documenten ook maar iets te vinden waaruit zou blijken dat het partijbestuur een poging heeft gedaan om de boel te de-escaleren, of om in gesprek te gaan met de mensen die geroyeerd zouden worden. Dit terwijl het partijbestuur de afgelopen tijd meerdere keren heeft geïnsinueerd dat dit wel gebeurd zou zijn (daarmee dus implicerend dat wij liegen als wij het tegenovergestelde beweren). Het ontbreken van enige bron hierover in een dusdanig groot document laat duidelijk zien dat dit nooit geprobeerd is.
Hoewel het feitenrelaas aangeeft dat met ROOD wel een gesprek is ingezet, onder leiding van Bram Roovers en Anne Feite Bloem, ontbreken ook alle bronnen van hoe dit gesprek zou zijn verlopen en wat daaruit is gekomen. De simpele verklaring hiervoor is dat het Dagelijks Bestuur de adviezen van deze twee naast zich neer heeft gelegd, en weigert deze te bespreken. Ook hier is dus niks uit gekomen. Datzelfde geldt voor alle toenaderingspogingen die zowel het vorige als het huidige ROOD bestuur ondernomen heeft. Hun visie op de situatie wordt niet meegenomen, want die strookt niet met het verhaal dat het partijbestuur wil neerzetten.
Over “entrisme”
Als laatste is het misschien nuttig om kort iets te zeggen over “entrisme”. Want het gebruik van dit woord raakt kant noch wal. Entrisme is een beproefde strategie van Trotskistische groeperingen om leden af te weken en te winnen voor hun eigen organisatie. Om mensen die al jaren actief zijn voor de SP, en die stuk voor stuk hard hebben bijgedragen aan het opbouwen en versterken van de partij hiervan te beschuldigen, is compleet belachelijk, en bijzonder onkameraadschappelijk.
Communistisch Platform heeft altijd duidelijk gemaakt dat we de Socialistische Partij willen opbouwen, en het belangrijk vinden dat mensen in de partij blijven, zelfs als ze het niet eens zijn met de huidige koers. Recent is er nog een artikel verschenen waarin opgeroepen wordt om, zelfs nu er royementen vallen en het partijbestuur hard inzet op het onderdrukken van kritische geluiden, toch in de partij te blijven, en om te vechten voor haar toekomst. Echte entristen zouden dat niet zo aanpakken, die zouden juist dit moment aangrijpen om mensen op te roepen om de partij te verlaten ten gunste van een andere organisatie.
Het hele verwijt entrisme is dan ook niet meer dan een verwijt dat binnen de SP een groep leden actief is met een mening die afwijkt van het partijbestuur, en anderen van die ideeën probeert te overtuigen. Dat die mensen al jaren actief werken aan het opbouwen en versterken van de partij maakt kennelijk niet uit.
Hoe nu verder?
Het is ondertussen duidelijk dat het partijbestuur absoluut niet van plan is om te de-escaleren. Ze zien nog liever de partij ten onder gaan dan dat ze de royementen terugdraaien en ROOD weer toelaten in de partij. Dat roept de vraag op wat wij als Communistisch Platform nu moeten doen.
We hebben over de afgelopen maanden meerdere pogingen gedaan om te de-escaleren. Zoals de documentatie nu ook toont is er vanuit ons al in augustus een toenaderingspoging gedaan, die toen is afgehouden. En ook toen het bestuur had besloten om mensen te gaan royeren, deden ze geen enkele moeite om met hen in contact te treden. Op 26 november is er nog een laatste poging gedaan om in gesprek te komen met het partijbestuur, waarbij we hen vertelden over onze kennis van de computervredebreuk, en we aangaven hier niet mee naar buiten te willen treden zolang er nog enige kans op de-escalatie was. Ook op deze laatste poging is het partijbestuur niet ingegaan.
De documentatie laat duidelijk zien dat niet alleen Communistisch Platform, maar elke kritische groep binnen de partij met argusogen wordt bekeken. De partijtop bedient zich van Stasi-praktijken om discussie over de koers, en ledeninitiatieven waar ze niet van gediend zijn te blokkeren of ondermijnen, en verklaart alles tot bewijs, van meelopen met een wandeling tot het oprichten van mailinglijsten of chatruimtes als slack. Dit doodslaan van discussie en ondermijnen van vernieuwingsinitiatieven is overigens iets dat al heel lang zo is [3], maar waar de partijtop eerder mee wegkwam omdat de partij op de weg naar boven leek, waardoor het makkelijker was om dit te vergeten of negeren. Organisatorisch is er sindsdien helaas te veel hetzelfde gebleven, en de op zijn best wantrouwige houding richting partijtop-kritische leden is helaas nog steeds een ding.
Dergelijke Stasi-praktijken, die worden ingezet om mensen die de partij willen versterken monddood te maken of de partij uit te zetten, moeten worden bestreden. Van het partijbestuur hoeven we helaas geen inkeer meer te verwachten, maar nog altijd zouden de leden de baas moeten zijn in de SP. Het is nog altijd mogelijk om deze praktijken een halt toe te roepen, in de eerste plaats via de partijraad op 4 december, en daarna op het XXV-de Congres op 12 december.
Het spant er nu om. Wat voor partij willen wij dat de SP wordt? De komende tijd zal het ons leren.
1, https://communisme.nu/wp-content/uploads/2020/12/spnet-PR_20201204_FeitenrelaasCPMFROOD.pdf
2, https://communisme.nu/wp-content/uploads/2020/12/bijlagen_feitenrelaas_geanonimiseerd2.pdf
Pingback: De weg is lang: een persoonlijk (feiten)relaas van een zolderkamercommunist - Communistisch Platform