In dit ingezonden artikel reageert Levi Baruch op de brief van Bastiaan Meijer die hij aantrof in het feitenrelaas omtrent het Communistisch Platform, dat het partijbestuur onlangs publiceerde. Hij kijkt in deze reactie kritisch naar de brief die Meijer aan het partijbestuur heeft geschreven en geeft zijn eigen analyse over de afgelopen gebeurtenissen.
Onlangs heeft het partijbestuur een feitenrelaas gepubliceerd van 200 pagina’s over de recente ontwikkelingen binnen de partij. Hierin zat ook een brief van ex-bestuurslid Bastiaan Meijer, met zijn kijk op de ontwikkelingen binnen ROOD, en hoe deze situatie is ontstaan. Als een van de weinige coherente stukken in het relaas leek het mij verstandig om hier kritisch naar te kijken, zeker met oog op de aankomende partijraad waar belangrijke keuzes gemaakt zullen worden over de toekomst van ROOD.
Een groot deel van het begin de brief gaat over Bastiaan zijn eigen ervaringen binnen ROOD en de SP, die ver voor die van mij beginnen. Hij benadrukt hoe hij al jaren actief is bij beide organisaties, met veel voorbeelden bij welke activiteiten hij betrokken is geweest, iets wat ik alleen maar kan prijzen: actief zijn met activiteiten van de vakbond is een groot goed.
Bastiaan had in het document veel lof voor hoe ROOD zich onderscheidde van andere politieke jongerenorganisaties (PJO’s) waar “het altijd draaide om persoonlijke posities, en er dagenlang vergaderd werd over politieke standpunten die dan wel of niet afweken van de moederpartij”. ROOD ging juist mensen “organiseren en de wereld beetje bij beetje verbeteren”.
Zelf ben ik nog niet zo lang actief bij ROOD. Ik ben een kleine 2 jaar lid, waarbij ik eigenlijk pas sinds afgelopen jaar echt actief ben. Ik heb wel veel van het huidige conflict meegekregen. Wat mij persoonlijk erg verraste was de grote frustratie binnen het kader. Velen zagen de cyclus van acties opzetten zonder duidelijk doel buiten de kleine overwinningen die ze konden behalen. Dit is in redelijke tegenstelling tot wat in de brief staat die Bastiaan publiceerde. In zijn afdeling, Den Haag, kregen leden juist enorm veel energie van deze vorm van politiek bedrijven en zagen ze dus weinig reden dit te veranderen. Sterker nog, uit de toon van de brief lijkt het wel alsof de Haagse groep en haar kandidaat de kritiek die ROOD-kader elders in het land uitte ervaarden als aanval op hun manier van werken.
Dit is een motief wat ook in Bastiaans huidige brief naar voren komt. Afdelingen die niet zoveel actie voerden worden in het document weggezet als groepen die zich “bewust niets aantrokken van de kerndoelen van ROOD”. Een hard oordeel dat laat zien dat er niet gekeken wordt naar de redenen waarom deze mensen daar anders in stonden. De betere vraag die men kon stellen was, wat willen deze kaders dan doen dat volgens hun zoveel effectiever is? Maar wellicht zijn dat soort kritische vragen precies waar Bastiaan niet op zit te wachten wanneer hij stelt dat dit “niet de interne politiek is die in onze organisatie thuishoort”.
Ik vind het een rare stelling, dat ROOD geen interne politiek zou hebben. Vaak wanneer dit soort uitspraken worden gedaan, is er wel degelijk sprake van een achterliggende politieke ideologie of lijn, maar wordt deze niet bediscussieerd. Uit mijn 2 jaar bij ROOD is mij duidelijk geworden dat dit het geval is. De interne politiek van ROOD stond vast aan die van de SP, wat bij sommigen zo ver samenhangt dat ze ROOD meer zagen als een uitvoerende tak van de SP dan als haar jongerenorganisatie. Bastiaan zelf heeft dit op de ALV meerdere keren beaamd, en hield voet bij stuk dat ROOD geen politieke organisatie was.
Ook de claim dat je door ‘niet actievoeren’ de drie kernwaarden van ROOD loochent, is vooral Bastiaans mening. Aan de kernwaarden 1 wordt nog steeds voldaan door meer aandacht aan dingen als scholing te geven, ik zou zelfs zeggen meer. Scholing kan juist een ideologische achtergrond geven bij het uitvoeren van acties, iets wat leden duidelijk wilden.
Na dit punt in de brief lopen Bastiaan zijn kijk op de organisatie en wat er feitelijk gebeurd is erg door elkaar heen, en is er een duidelijke politieke kleuring van evenementen en ontwikkelingen binnen de partij. Volgens hem zou ROOD niet als een discussieplatform voor koerswijzigingen binnen de partij moeten dienen omdat de partij daar zelf al voor dient. Door discussies te voeren binnen ROOD zouden jongeren onevenredige invloed hebben in de partij.
Naast dat het me sterk lijkt dat een discussie binnen een jongerenorganisatie jongeren opeens formeel meer inspraak of invloed zou geven over beslissingen in de SP, vind ik de basis van dit argument een beetje onwerkelijk. Als jongeren niet onafhankelijk discussie mogen voeren over hoe ze hun partij zien, een praktijk die in alle politieke partijen in Nederland en het buitenland doodnormaal is, hoe kunnen ze dan hun jonge blik goed vertegenwoordigen? Ik zit in Eindhoven in een grote minderheid als jongere in de afdeling. Het is erg moeilijk om soms wat progressievere punten erdoorheen te krijgen die wel breed ondersteund worden onder jongeren in een afdeling waar je een kleine minderheid bent. Juist daarom bestaat ROOD, om een plek te bieden aan jongeren in de SP.
Ook veel andere ontwikkelingen worden door Bastiaan afgeschilderd als slecht. Politieke cafés, een democratisch gekozen scholingswerkgroep en het stemmen over moties zijn in de ogen van Bastiaan allemaal ongewenst. Waarom legt hij helaas niet uit, buiten dat het een keerpunt zou zijn binnen ROOD. Hij spreekt zijn ongenoegen uit over wandelclub de Kameraadschappij, Facebookpagina’s Rode Jeugd en Memes voor de Massa’s, webshop de Rode Lap en podcast Linkse Hobby’s, mede omdat deze door ROOD-leden opgericht zouden zijn, maar buiten de structuren van ROOD om. Ik weet niet hoe die verhoudingen vroeger lagen, maar gezien dat de motie die pleitte voor een recreatiebudget binnen ROOD ook is opgenomen in het feitenrelaas, kan ik me voorstellen dat er voor deze initiatieven niet veel plek was binnen ROOD en dat leden dan maar zelf wat op gingen zetten.
Ook vind ik het erg kwalijk dat leden die via deze wegen lid van ROOD of de SP zijn geworden, worden bestempeld als mensen die het niet eens zijn met de koers van ROOD, en daarom geen ‘echte’ leden. Alsof alleen leden die de zuivere huidige partijlijn hebben welkom moeten zijn bij de vereniging. Ik kan me niet voorstellen dat leden gemaakt bij een prikactie veel meer kennis hebben van ROOD dan leden die via andere wegen lid worden.
Een ander belangrijk argument komt hierna, waaruit de echte intentie van de brief duidelijk wordt: Al deze organisaties zijn volgens Bastiaan te koppelen aan het Communistisch Platform.
Voor mij is het duidelijk dat de schrijver van de brief vindt dat het Communistisch Platform (CP) achter alle ontwikkelingen binnen ROOD zit. Volgens hem wil CP de partij overnemen door een ideologie op te dringen aan een groep die dat helemaal niet wilde. Ik kan zelf niet zo goed inschatten wat de echte invloed van Communistisch Platform en hun site was op ROOD, maar mij lijkt het plausibeler dat er een grote groep was in ROOD die het niet eens was met de huidige gang van zaken en daarom tegen de twee bestuurskandidaten op de ALV in Juni stemde. Daarnaast vind ik het erg raar hoe Bastiaan stelt dat hiermee de aangenomen moties ongeldig zouden zijn puur omdat discussie daarover “door externen” zou zijn aangezwengeld. En ik vind het ook absurd dat uitvoering van een door de ROOD-ALV genomen besluit door derden wordt geblokkeerd. Hier doel ik op het feit dat het partijbestuur van de SP de aangenomen motie die pleitte voor een bestuursbeurs blokkeerde, een actie die Bastiaan zelf aanmoedigt. Dit is niet onverwacht sinds Bastiaan zelf in loondienst is van de SP, en dus waarschijnlijk niet tegen de schenen van zijn baas zal willen schoppen.
Dit alles leidde uiteindelijk tot de afgelopen ALV. Bastiaan trok zich hierop bombastisch terug uit de verkiezingsrace met zijn medekandidaten. Ze verkondigden op Trumpiaanse wijze dat de verkiezingen illegitiem waren en ze daarom niet meer meededen. In zijn brief zegt hij ook dat veel andere leden toen ook vertrokken uit de vergadering en daarom de 75% niet een realistische weergave is van de verhoudingen binnen ROOD. Dit is een regelrechte leugen. Ongeveer 10 mensen hebben de vergadering met hem verlaten, op bijna 150 aanwezigen. Die 75% had ook met die stemmen nog steeds een groot gedeelte van het ledenbestand vertegenwoordigd, en ook na het vertrekken van die 10 was de opkomst op de ALV nog steeds hoger dan in vele jaren daarvoor. Het was immers de best bezochte ALV in jaren.
Bastiaan eindigt zijn brief met de statement dat hij graag meewerkt aan een nieuwe jongerenorganisatie die ROOD moet vervangen, omdat ROOD volgens hem is overgenomen door mensen met een afwijkende agenda. Daar zit een kern van waarheid in. ROOD is inderdaad niet de ROOD die het eerst was. Leden hebben na uitgebreide discussies democratisch besloten dat ROOD een andere weg in moet slaan, met overgrote meerderheid zelfs! Bastiaans framing dat dit een vijandige overname is, viel te verwachten van iemand die zich in dezelfde brief dapper aanmeldt om te beginnen met het opbouwen van een nieuwe organisatie.
Zelf bouw ik liever door aan ROOD en zal ook hard vechten om de harde maatregelen waar we nu mee te kampen hebben. ROOD is en zal wat mij betreft de jongerenorganisatie van de SP blijven. Immers: De jeugd is de toekomst, en de toekomst is het Socialisme!
Het Communistisch Platform verschaft kameraden uit alle hoeken van de socialistische beweging de mogelijkheid van communisme.nu gebruik te maken om discussie te voeren. Tenzij anders vermeld zijn gepubliceerde artikelen en brieven daarom niet per se representatief voor de opvattingen van het Communistisch Platform.
- Jongeren betrekken bij het verwezenlijken van een socialistische maatschappij in Nederland, jongeren een plek bieden in de SP en de bekendheid van de SP vergroten onder jongeren ↩