Herpublicatie Sociaal-imperialisme is verraad van arbeidersinternationalisme

De onderstaande verklaring ¹ heeft de laatste tijd enige onrust veroorzaakt op links. Vanwege de algemene bewoordingen, een summiere onderbouwing en een gebrek aan context is de tekst er niet in geslaagd ons standpunt over de Oekraïne-oorlog voldoende te verhelderen. Binnen de Socialisten werd de tekst voornamelijk opgevat als een oproep tot het zuiveren van degenen die wapenleveranties voor de Oekraïne bepleiten.
Vanwege de genoemde summiere toelichting van de verklaring begrijpen wij hoe deze zorgen zijn ontstaan. Het congres van het Communistisch Platform heeft zich hierover beraden en vanwege de genoemde problemen de verklaring en het handelen van het bestuur hieromtrent afgekeurd. Zie ook de motie van afkeuring en de bijbehorende toelichting ter onderbouwing hiervan. ²

Deze afkeuring komt niet voort uit grote inhoudelijke meningsverschillen met de verklaring; de anti-imperialistische principes die uiteen worden gezet in de verklaring zijn breed gedragen binnen onze organisatie en hier nemen wij geen afstand van. Wel heeft het congres besloten deze toevoeging te maken om de positie van het Communistisch Platform  te verscherpen.

• De strategische omcirkeling van Rusland en China door de NAVO, en de pogingen van eerstgenoemden om deze te doorbreken, leiden tot een vergroot risico op grootschalig gewapend conflict. In die context moet het voorbeeld van de Eerste Wereldoorlog gezien worden, waarin dit soort concurrentie tussen staten ook tot een dodelijke confrontatie leidde. We benadrukken het als voorbeeld van dat risico, maar dragen niet een directe vergelijking aan.

• Opportunisme – waar sociaal-imperialisme een vorm van is – moet bestreden worden, maar wij zien zuivering daartoe niet als een werkzame strategie. In plaats daarvan streven wij ernaar via open debat de meerderheid te winnen en in onze ogen opportunistische tendensen te keren. Royement en splitsing zijn middelen die alleen in uitzonderlijke situaties toegepast moeten worden. Bijvoorbeeld wanneer de democratie van de vereniging met voeten getreden wordt. Van een dergelijke situatie is in de Socialisten geen sprake en daarom roepen we niet op tot splitsing of het royeren van opportunistische leden.

• Verraad van arbeidersinternationalisme is een zware kwalificatie, maar we nemen de discussie dan ook ernstig. Dat wil niet zeggen dat wij kameraden voor altijd afschrijven, maar wel dat wij hen inzake dit onderwerp verwijten geen socialistische principes uit te dragen zolang zij deze positie innemen. Bovendien is het historisch zo dat tendensen op links die klasseonafhankelijkheid en internationalisme verraden eerder grijpen naar bureaucratische repressie van revolutionaire politiek. Zij kiezen daarbij namelijk de kant van de staat en steunen daarom vaak de repressie van oppositie door diezelfde staat. 

De komende tijd zullen wij verschillende stukken publiceren om onze standpunten nader toe te lichten en de discussie te verdiepen. ³

Verklaring: 

1. De huidige situatie heeft meer dan een zweem van gelijkenis met die van voor de Eerste Wereldoorlog. Er is een reële dreiging van direct conflict tussen wereldmachten, ditmaal met de bijkomende verschrikkingen van nucleaire en andere soortgelijke massavernietigingswapens. 
2. De regering van de Verenigde Staten lijkt vastberaden om regimeverandering in Moskou te bereiken en daarbij waarschijnlijk de economische ruïnering en het uiteenvallen van de Russische Federatie. Als dat gelukt is, lijkt hun doel te zijn om China te ‘omsingelen’ – en om door oorlog, regionale opstanden, een kleurenrevolutie, etc., ook in China regimeverandering teweeg te brengen. 
3. Ideologisch gezien wordt deze poging om Amerikaanse hegemonie een doorstart te geven verhuld door hypocriete beweringen over het bepleiten van democratie en het opstaan voor de rechten van kleine naties. Oekraïne voert een proxy-oorlog namens de VS en diens Navo- en andere bondgenoten. 
4. De oorlog in Oekraïne is gebruikt door de regering  van de VS, de Navo en verscheide nationale regeringen om oppositie tegen het uitbreiden van militaire budgetten te breken. Daarnaast heeft de oorlog geresulteerd in de gooi van Finland en Zweden naar Navo-lidmaatschap. 
5. Schandalig genoeg kiezen delen van links de kant van de Oekraïense regering en kiezen dus in realiteit de kant van hun eigen kapitalistische overheden. Ze roepen om sancties, logistieke ondersteuning en een toename van Navo-wapenleveranties. Natuurlijk verschuilt het sociaal-imperialisme zichzelf achter alle mogelijke pseudosocialistische en democratische frasen. Effectief komen deze frasen neer op het ondergeschikt maken van de belangen van de arbeidersklasse aan de belangen van onze eigen staat en het militaire bondgenootschap waar die deel van uitmaakt. 
6. Niet dat links de Russische overheid zou moeten verdedigen (noch het Xi-regime in China). Er is niets progressiefs aan het FSB-regime in Moskou, noch diens ‘speciale militaire operatie’. 
7. Onze positie is er één van revolutionair defaitisme. De hoofdvijand zit in eigen land. Daarom strijden we voor een Communistische Partij  en een arbeidersbeweging die in staat is de kapitalistische staat omver te werpen. Ten behoeve van dit doel steunen we het democratisch-republikeinse principe van het vervangen van het staande leger door een volksmilitie. 
8. De gevaarlijke illusies die door sociaal-pacifisten worden verspreid moeten bestreden worden. Er kan geen vrede zijn zolang het kapitalisme voortduurt. Het is de taak van communisten om de breed gedragen behoefte aan vrede te koppelen aan het doel van revolutie. Enkel door het ontwapenen van de bourgeoisie en de overwinning van internationaal socialisme kan het gevaar van oorlog worden afgewend. 
9. Voor wat betreft de sociaal-imperialisten, ze hebben de scheidslijn van klassenpolitiek overschreden en hebben het het doel van arbeidersinternationalisme verraden. Ze zijn verraders en onderkruipers (scabs). Ook al is het een tactische vraag om al dan niet in dezelfde organisaties als sociaal-imperialisten te werken, is het van vitaal belang om altijd duidelijke politieke demarcatielijnen tegen ze op te trekken. 

Landelijk Bestuur van het Communistisch Platform (Nederland/België)

Provisional Central Committee van de CPGB