Dit stuk wordt geschreven in reactie op het artikel ‘SP-meerderheid sluit de rijen tegen jonge socialisten’ gepubliceerd op socialisme.nu door Jeroen van der Starre. 1 Siebren van Waal reageert kort op een aantal foute analyses die daarin worden gemaakt over ROOD en Communistisch Platform in een poging de zaken recht te zetten.
Zaterdag 12 december stond ik al in de vroege ochtend voor het partijkantoor van de SP in Amersfoort. Voor het eerst in de partijgeschiedenis was een grote groep ROOD-jongeren bijeengekomen om te demonstreren tegen de beslissingen van de partijtop om alle vormen van steun aan ROOD te stoppen. Dit nadat 2 geroyeerde kameraden waren gekozen in het ROOD bestuur. Het was voor mij erg inspirerend en motiverend om zo veel leden op de been te zien en om hen te zien strijden voor hun recht om zich te uiten binnen de SP.
Het was een ‘day of firsts’. Niet alleen stond een groot deel van het jonge kader te demonstreren bij het congres, minimaal net zo noemenswaardig waren de resultaten van het congres. Lilian Marijnissen kreeg steun van maar 75% van de partij en het verkiezingsprogramma kreeg steun van maar 77% van de leden. Andere kritische voorstellen, zoals een uittrede uit de NAVO en het verwezenlijken van een gesocialiseerde economie kregen wonderbaarlijk veel steun. Gezien deze stemmingen normaal gesproken unaniem zijn kan je spreken van een serieuze breuk.
Een einde aan de strijd?
Jeroen van der Starre stelt in zijn artikel dat dit het einde is van een tijdperk waarin strijd gevoerd werd voor een meer democratische SP. De clash tussen SP en ROOD zorgt ervoor dat deze definitief verloren is.. Dit is naar mijn mening een vreemde stelling. Juist wanneer een derde van een partij, die bekend staat om haar eensgezindheid, haar onvrede op deze manier uit is dit een teken dat de strijd voor een betere SP nog niet voorbij is.
ROOD gaat namelijk door. Tientallen partijprominenten, inclusief Sadet Karabulut, hebben hun steun uitgesproken voor het initiatief SPvoorROOD. Zij helpen met een donatiecampagne ROOD de winter door. Het jonge kader van de SP is nog steeds actief, het standpunt van de “30%” leeft nog, en daarmee de kans op een betere SP.
Juist nu zouden wij als marxisten ons volop moeten storten op de politieke strijd voor de koers van de SP. Het conflict met ROOD heeft de verhoudingen op scherp gezet en laten zien dat je met organisatiekracht veel in de partij teweeg kan brengen. De repressie van het partijbestuur is hierbij een teken van zwakte, niet van politieke macht.
Het artikel van Jeroen gaat ook in op initiatieven van communisten in de SP. Daarbij suggereert hij dat het Marxistisch Forum een poging zou zijn om alle kritische groepen binnen de SP te verenigen. Het doel van het Marxistisch Forum is echter om alle marxistische SP’ers een mogelijkheid te bieden met elkaar in discussie te gaan over de SP en de arbeidersbeweging in het algemeen. Dit is anders dan de brede ‘volksfronten’ die we vaak zien bij andere linkse stromingen, waar allerlei progressieve groepen, marxistisch of niet, worden samengebracht. Marxistisch Forum is een groep SP’ers die juist samen komt op principiële basis. Eenheid gebouwd op een gedeelde marxistische noemer, geen politiek vaagheid.
Dit is een interessant contrast tussen Communistisch Platform en organisaties als Internationale Socialisten, die in hun activisme veelal het marxisme weglaten en politiek terugbrengen naar een puur activistisch bewustzijn. Het is dan ook wel ironisch dat Jeroen in zijn artikel de vraag stelt hoe we tot een principiële activistische partij komen. Om tot een principiële activistische partij te komen zullen we een principiële strijd moeten voeren waarin we onze politiek niet verhullen. Een groep die qua activisme niet verder komt dan “belast de rijken” gaat ons niet dichter bij een communistische partij brengen.
Dat Jeroen de anti-racisme demonstratie van begin december aanhaalt als voorbeeld zegt in mijn optiek al erg veel. Tientallen klein linkse groepen komen samen om voor de gelegenheid hun handen ineen te slaan tegen racisme en krijgen net iets meer dan 100 man op de been. Deze gelegenheidscoalities zetten zich niet om in permanente organisatiekracht en krijgen niets voor elkaar. De vele protesten zijn meer een soort ritueel voor links geworden, als vervanging van een daadwerkelijk politieke strategie.
Dit is waarom het zo belangrijk is om actief te zijn in de SP. De SP als politieke organisatie is significant. Naast dat het een partij is die concrete organisatie kracht heeft om kleine winsten te boeken, is het ook een groot podium voor principiële marxistische politiek. Hoewel er zeker rechtse en burgerlijke elementen aanwezig zijn kunnen deze bestreden worden.
Als marxisten hebben wij de plicht om te strijden voor marxistische politiek binnen de arbeidersbeweging. Jezelf daar afzijdig van houden, of doen alsof die strijd over en sluiten is, zal juist resulteren in een verzwakking van revolutionaire krachten binnen en buiten de SP.
Om terug te komen bij de jongeren: ROOD is een organisatie waarin jongeren zich op een brede, gedeelde basis gezamenlijk organiseren, ervaring op doen en zich ideologisch kunnen ontwikkelen. Een podium waar vanaf we kunnen strijden voor een betere, democratischere SP en arbeidersbeweging. Daarom wil ik alle kameraden oproepen ROOD te steunen en de strijd voor gelijkwaardige herintrede niet op te geven.
Het Communistisch Platform verschaft kameraden uit alle hoeken van de socialistische beweging de mogelijkheid van communisme.nu gebruik te maken om discussie te voeren. Tenzij anders vermeld zijn gepubliceerde artikelen en brieven daarom niet per se representatief voor de opvattingen van het Communistisch Platform.
- https://socialisme.nu/sp-meerderheid-sluit-de-rijen-tegen-jonge-socialistische-oppositie/. ↩
Pingback: De weg is lang: een persoonlijk (feiten)relaas van een zolderkamercommunist - Communistisch Platform