De commissie Kooiman heeft haar oordeel geveld. ROOD moet van het toneel verdwijnen en verliest haar steun van de SP. Het rapport in kwestie telt zo’n 20 pagina’s, waarin grotendeels de focus ligt op de relatie tussen ROOD en de SP. Interessant is dat er ook anderhalve pagina wordt gewijd aan onze organisatie, het Communistisch Platform. In dit stuk willen wij ingaan op de aantijgingen van de commissie Kooiman tegen ons platform.
De rode dreiging
Het commissierapport probeert in een aantal korte zinnen uiteen te zetten waar het Communistisch Platform voor staat. Hierin weten ze treffend te formuleren waar wij als platform naar streven; de omvorming van de SP tot een communistische partij, waarbij wij vinden dat de strijd voor communistische politiek binnen de bestaande arbeidersbeweging gevoerd moet worden.
Uit deze politiek vloeit voort dat wij actief bijdragen aan het opbouwen van de SP en dat wij leden proberen te overtuigen van een andere koers. Hierin zijn wij niet de enigen. De verschillende kliekjes die er in de partij bestaan zijn al jaren bezig met het beïnvloeden van de partijkoers. Zij doen dit soms openlijk, zoals we zagen bij het Pleidooi voor Moed; een manifest, van Daan Brandenbarg, maar vaker verhuld, waarbij gebruik wordt gemaakt van bureaucratische trucjes en manoeuvres tegen politieke tegenstanders.
Een goed voorbeeld hiervan is de ROOD verkiezing in 2019 waar Arno van der Veen werd verkozen. Arno was tegenkandidaat met een boodschap van meer ruimte voor interne kritiek. Ook was hij betrokken bij de Groep, een interne factie die een rechtvaardiger migratiestandpunt bepleitte.
De kliekjes die Arno zagen als een dreiging voor hun politieke hegemonie over ROOD lieten er geen gras over groeien. Er ontstond vanuit het partijbestuur een gecoördineerde lastercampagne, waarbij leden opgebeld werden en Arno zwart gemaakt werd als “Trotskist” of “Groenlinkser”. Deze leden mobiliseerden massaal stemmachtigingen onder inactieve leden om te voorkomen dat Arno zou winnen. Ook de kandidatencommissie, waarin de voormalig voorzitter en de ROOD medewerker zitting namen, velde een politiek gemotiveerd oordeel over Arno. Hij zou instabiel en onbetrouwbaar zijn; “Arno kent zijn plek in de partij niet”.
Als Communistisch Platform zijn wij één van de weinige groepen in de partij die de beïnvloeding van de partijkoers anders aanpakt. Wij doen niet aan coups, ondemocratische trucjes en lastercampagnes. Met een open vizier delen wij onze visie op de partij, via stemadviezen, voorstellen op ledenvergaderingen en het congres, inbreng op vergaderingen van de SP en artikelen. Het feit dat wij niet altijd open kunnen zijn over onze lidmaatschappen om royementen te voorkomen betekent niet dat we onze politiek verhullen.
De commissie Kooiman lijkt een bijna magische kracht toe te schrijven aan onze stemadviezen en artikelen. Het zijn “instructies”, die “opgevolgd” moeten worden. De commissie lijkt niet te kunnen bedenken dat leden overtuigd worden van onze standpunten op basis van debat en discussie. Als doorgewinterde partijbureaucraten kunnen zij elke meerderheid die niet met de partijlijn meeloopt enkel verklaren als een samenzwering. Leden bestaan enkel als stemvee, die als ze niet met hun kliekje meelopen “misleid” of “geïnstrueerd” worden.
Buitenlandse beïnvloeding
Dit complotdenken uit zich ook in de verwijzing naar onze banden met de CPGB-PCC (Communist Party Great Britain-Provisional Central Committee). Dit is een communistische organisatie uit het Verenigd Koninkrijk waar wij als CP warme banden mee onderhouden. Politiek delen wij veel uitgangspunten en hebben wij in onze begindagen veel inspiratie opgedaan uit hun programma en principes. Ook zijn leden van ons aanwezig geweest op hun zomerschool en hebben leden van ons donaties gedaan aan hun organisatie.
Voor mensen die het CP al langer volgen is dit allemaal geen geheim, maar voor de commissie Kooiman lijkt het een teken van een sinister buitenlands complot. In de oude stalinistische traditie worden wij in het rapport geframed als buitenlandse agenten, aangestuurd door een vreemd Engels clubje communisten.
Alhoewel wij zeker inspiratie halen uit de CPGB slaat ook deze analyse de plank mis. Binnen CP is er genoeg kritiek op de CPGB en werken we ook toe naar een nieuw voorstelprogramma wat meer naar eigen analyse is geschreven. Wij zijn een autonome organisatie die zelf besluiten maakt en dat blijkt ook uit alles wat je op onze website kan vinden over interne CP zaken. Het platform is net zo goed door de CPGB beïnvloed als de SP dat is door de PVDA België; op basis van een gelijkwaardige relatie van wederzijdse inspiratie.
Een voortzetting van de heksenjacht
Deze verdachtmakingen en samenzweringstheorieën hebben uiteindelijk maar één doel; communisten de SP uitwerken. Dit blijkt ook uit wat er in het commissierapport verder wordt geadviseerd. De commissie roept op om “te kijken naar afdelingen waar aanhangers van CP opereren”. Een oproep die in de praktijk neerkomt op een escalatie van de heksenjacht, waarbij in het wilde weg op kritische partijgenoten en sympathisanten van CP zal worden gejaagd.
Een dergelijke campagne zal enkel eindigen in de verdere politieke ineenstorting van de SP en een hernieuwde partijcrisis. Het lijkt erop dat de commissie hierin niet heeft geleerd van de vorige confrontatie met CP, waarbij deze eindigde in een mediarel, meerdere opgestapte afdelingen en een afgestoten jongerenorganisatie. Dit is een teken van een partijbureaucratie die democratie en kritische geluiden vanuit haar leden alleen kan beantwoorden met repressie. Een socialistische partij kan alleen bestaan als het een serieuze ledendemocratie heeft. Als CP roepen we daarom iedereen op om strijdbaar te blijven tegen deze aankomende heksenjacht en de strijd voort te zetten voor een democratische en communistische SP.