Recentelijk publiceerden wij ons verslag van de ROOD ALV. Als reactie daarop kregen wij deze week een ingezonden brief met kritiek en commentaar van Ahmed Arbeaux. Deze publiceren we hier in zijn volledigheid.
Ik heb met veel interesse en enige verwarring de ledenvergadering van ROOD gevolgd op de zondag van de 28ste juni 2020. Daarom zou ik graag willen reageren op jullie beschouwing van die dag en mogelijk nog wat eigen punten toevoegen.
Deze ledenvergadering is heel anders verlopen dan veel anderen zoals als in de eerdere beschouwing van het Communistisch Platform wordt gesteld. Naar mijn mening speelt het feit dat het om een digitale vergadering ging een grote rol speelde in de bereidheid van mensen om te spreken. Dit is één van de eerste kritieken in de beschouwing, maar ik wil daar een kanttekening bij plaatsen.
Er wordt gesteld dat ‘op een paar uitzonderingen na, de inbreng vrijwel uitsluitend kwam vanuit de linkerflank’. In de rest van deze alinea wijst het Communistisch Platform naar vermeende andere groepen die niet genoeg ingebracht zouden hebben. Dit klopt inderdaad, maar ik vraag me dan af of het Communistisch Platform in dit geval niet te snel mensen indeelt in bepaalde groepen en overschat hoe eensgezind en georganiseerd deze zijn, zoals het Platform dat zelf lijkt te zijn. Het viel mij juist op dat vaak dezelfde mensen van de linkerflank van de organisatie relatief snel het woord opeisten. Soms was dit inderdaad pas nadat niemand anders hier bereid toe leek, maar op veel momenten was het ook zo dat dezelfde mensen als eerste wilden reageren. Zij hadden vaak kritische inbreng die ik alleen maar toejuich, omdat kritiek de basis is voor verbetering. Alleen dan wil ik de kritische noot plaatsten dat het enigszins tegenstrijdig is dat er hier aan de ene kant wordt gezegd dat niemand behalve de linkerflank inbreng heeft gehad, maar dat als men kijkt naar het gebeurde, diezelfde linkerflank ook snel veel ruimte innam op de ledenvergadering en daardoor anderen minder de kans gaf om hun zegje te doen.
Dit brengt mij op een tweede punt. Er wordt in deze zelfde alinea nog geschreven: ‘tegenstemmen zonder inbreng te hebben geleverd is wat ons betreft sektarisch en destructief’. Ik vind deze bewoording nogal fel tegenover de rest. Ik vind dat er in dit geval meer moet worden gedacht aan het feit dat de discussiecultuur binnen ROOD eigenlijk pas net geboren is, wie weet wel pas op deze ledenvergadering, en dat het misschien te optimistisch is om te denken dat door alleen het goede voorbeeld te geven (wat het Communistisch Platform naar mijn mening deed op deze ledenvergadering) niet in één keer kan leiden tot een gezonde en open discussiecultuur. Ik denk dat mensen afdoen als sektarisch en destructief productief is voor het bevorderen van deze discussiecultuur en al helemaal niet over het feit dat mensen tegen een bepaald voorstel stemden zonder kritiek te uiten. Er werd richting het einde van de ledenvergadering, tijdens de bestuursverkiezingen, kritiek geuit op het blanco stemmen. Daar werd (terecht) op gereageerd dat blanco stemmen ook een democratisch recht is. Tegen stemmen is dat ook, zelfs als dit niet gepaard gaat met een kritisch betoog ten aanzien van allen. Hoewel ik natuurlijk begrijp dat het wel zo netjes is om deze kritiek te uiten, vind ik het dus vooral te ver gaan om de houding aan te nemen dat mensen die tegen de voorstellen waren dan ook meteen sektarisch of destructief bezig waren. Het creëren van de nodige ruimte en de juiste cultuur om discussie te faciliteren is een proces wat naar mijn mening nog langer zal duren dan tot de volgende ledenvergadering.
Over het jaarverslag en de jaarrekening zal ik kort zijn in mijn formulering: beiden waren een absolute aanfluiting. Dat het jaarverslag een kopie was van voorgaande jaarverslagen was niks nieuws, maar dat de kascontrole niet heeft plaatsgevonden en dat de jaarrekening niet gepresenteerd kon worden, is een grove fout. Ik hoop dat vooral het laatste richting november opgelost zal worden en dat er goed uitgezocht gaat worden waar dit zo mis is gegaan. Indien dit niet gebeurt en de financiën zo’n grote ramp blijven, kan ik alvast mijn stemadvies voorleggen: geen enkel zittend bestuurslid verdient dan nog onze steun.
De beschouwing van het Communistisch platform beschrijft ook de voorstellen van leden die aangenomen zijn op de ledenvergadering. Ook over dit aspect kan ik redelijk kort blijven: Elk voorstel zal naar mijn mening een duidelijk positief effect hebben op de organisatie als geheel. Met name de openbaarheid van de notulen van de bestuursoverleggen en de vergroting van het inzicht in de financiën van de vereniging zijn uitermate belangrijke zaken om aan te werken dit jaar. Ik hoop dan ook dat het nieuw gekozen bestuur zich maximaal inzet om deze voorstellen door te voeren. Extra aandacht naar de twee voorstellen die op de ledenvergadering zelf zijn gedaan over het uitspreken tegen regeringsdeelname. Deze waren hartstikke goed. Kritiek op de moederpartij mag, en eigenlijk moet, vooral meer gebeuren.
Door naar de bestuursverkiezingen. Het is mijn mening dat het stemadvies wat het Communistisch Platform bijzonder maar ook begrijpelijk is. Het is interessant dat maar één kandidaat van de hele groep steun verdient. Dit is natuurlijk mogelijk als voor mensen geen enkele andere kandidaat geschikt wordt bevonden, alleen vraag ik me nu af of de communicatie over wat precies de standaard is niet duidelijker kan, vooral naar buiten toe. Het stemadvies spreekt ook over een kritische steun aan de enige kandidaat die goed genoeg bevonden wordt. Dat roept bij mij ook de vraag op wanneer de standaarden van het Communistisch Platform gehaald worden door iemand en in hoeverre hieraan voldaan moet worden. Er wordt in eerste instantie vooral gesproken over wat mensen niet moeten zijn, eerder dan wat ze wel moeten zijn en hoe sterk ze dat moeten zijn van het Communistisch Platform. Er worden wel zaken genoemd zoals democratisering en alternatieven op het denken in actietrajecten, maar er wordt, in ieder geval in het stemadvies, niet uitgelegd wanneer iemand zich hard genoeg maakt voor deze punten of op welke manier zij dit concreet zouden moeten doen. Dit schept een situatie waar dus maar één kandidaat gesteund wordt. Ik deel de kritiek dat er een gebrek aan gekwalificeerde kandidaten was bij de vergadering van dit jaar, maar ik vraag me wel af met welke standaarden Communistisch Platform en de linkerflank van ROOD willen werken. Ook vind ik dat het stemadvies vooral op de ideologische puurheid inzet en, hoewel deze heel belangrijk is, vraag ik me af of het Communistisch Platform echt snel een bestuur gaat krijgen welke compleet aan hun eisen voldoet. Er zijn immers nog andere groepen binnen ROOD. Helaas is er nu dus toch weer, net als in 2019, een bestuur gekozen van 4 mensen, wat naar mijn mening toch ondermaats is voor deze organisatie.
Wat ik wel goed vind aan het Communistisch Platform zowel voor als tijdens de ledenvergadering was het pushen voor een platform van elke kandidaat. Het is jammer dat dit niet door elke kandidaat gedaan is. Dat het Communistisch Platform dan ook kritiek heeft op de uitgebrachte inhoud van beide voorzitterskandidaten is goed en leidt hopelijk wel tot een ideologische versterking van mensen die naar het voorzitterschap dingen. Het is mijn mening dat een voorzitter van ROOD ook een sterk ideologische rol heeft, ongeacht welke ideologie dit is (binnen de kaders van de arbeidersbeweging, natuurlijk).
De voorzittersverkiezing liep anders dan normaal. Voor het eerst in de geschiedenis van ROOD zijn er meerdere stemrondes geweest en is een voorzitter niet met een absolute meerderheid verkozen. Na een tweede en derde stemronde is, volgens de statuten, de kandidaat Arno verkozen met een meerderheid van tien stemmen. Ik vind dat op dit punt de beschouwing van het Communistisch Platform wel iets mist. De beschouwing schrijft in één zin: ‘Een motie om in november nieuwe verkiezingen uit te schrijven haalde een ruime meerderheid.’ Hier mist een stuk van het verhaal. Deze motie werd namelijk meteen na de eerste stemronde ingediend, nog voordat de tweede ronde er kwam. Nu kwam er een vreemde situatie. Aan de ene kant was er veel roep vanuit mensen dat de statuten opgevolgd moesten worden, een uitspraak die door dezelfde mensen vaker gedaan werd tijdens deze ledenvergadering. Tegelijk dienden mensen dus ook deze motie in, die dan wel weer tegen de procedure die in de statuten van ROOD beschreven staan. Op zichzelf is de roep om nieuwe verkiezingen bij een uitslag zonder meerderheid niet vreemd of onlogisch, maar om deze te doen terwijl de uitslag nog niet vast staat is wel heel vreemd. Ik vind het dan ook gebrekkig dat dit in de beschouwing van het Communistisch Platform niet genoemd wordt als kritiekpunt over de gang van zaken van de ledenvergadering.
Verder wil ik nog ingaan op het begrip concessies. Dit is een term die vaker rondom de ledenvergadering genoemd is door Communistisch Platform, alleen ik heb zelf niet de indruk dat deze ooit heel concreet is uitgewerkt, in ieder geval niet in de communicatie naar buiten toe. Ik roep de mensen van het Platform dan ook graag op om deze alsnog iets concreter en beter te communiceren, ook naar mogelijke bestuurs- of voorzitterskandidaten. Impliciet en in het abstracte zijn deze al geformuleerd, natuurlijk, dus ik wil als simpel individu ook niet het onmogelijke eisen van het Communistisch Platform.
Tot slot wil ik mijn brief afsluiten met de oproep samen te strijden tegen de bureaucraten en de rechtse kernen binnen de SP. Er vindt al jaren een afbraak plaats in de kritische houding van de SP ten opzichte van de samenleving waar we in leven. Er mist systeemkritiek in de top van de partij en in de parlementaire afgevaardigden, zowel lokaal als nationaal. Onze strijd duurt voort, tot aan het communisme zelf!
Het Communistisch Platform verschaft kameraden uit alle hoeken van de socialistische beweging de mogelijkheid van communisme.nu gebruik te maken om discussie te voeren. Tenzij anders vermeld zijn gepubliceerde artikelen en brieven daarom niet per sé representatief voor de opvattingen van het Communistisch Platform.