We publiceren een brief van Jacob Richter die onlangs opmerkingen en kritiek heeft geleverd op de Engelse vertaling van ons platform. In essentie moet het Communistisch Platform vollediger zijn over wat communisme wil bereiken en opheffen, en stelt Jacob een aantal termen en definities in vraag. De brief is naar het Nederlands vertaald, de voetnoten zijn toevoegingen van de vertaler. Wegens de nood aan een aantal vrije vertalingen, is ervoor gekozen om het origineel in het Engels ook te publiceren.
De vertaling in het Nederlands:
Het tweede artikel van het platform zou de volgende zeven elementen moeten bevatten:
- De afschaffing van private bezitsverhoudingen over alle productieve en andere niet-bezittende eigendom;
- De afschaffing van alle vormen van schuldenslavernij;
- De afschaffing van alle vormen van management die de toe-eigening van meerarbeid door een elitaire minderheid vergemakkelijken, en hun systematische vervanging door collectief management (dat wil zeggen: planning, organisatie, bestuur en controle) en verantwoordelijkheid door de arbeiders.
- De afschaffing van loonslavernij en het geldkapitaal, en hun systematisch vervanging door uitgebreid, collectief en direct arbeidersmanagement over de eigen collectieve arbeidstijd en over individuele compensatie die daar direct op gebaseerd is. En het afschaffen van elk ruilmiddel dat kan circuleren of tot schatvorming kan leiden.1
- De afschaffing van alle arbeidsdeling buiten de technische arbeidsdeling om.
- De afschaffing van de klassen en van de vertegenwoordigende instrumenten van een heerschappij van klassen die een minderheid vormen.
- En de afschaffing van de economische familie en andere bijkomstige maar maatschappelijk revolutionaire omvormingen gericht op het afschaffing van niet aan klassen gerelateerde onderdrukking en vervreemding.
Als ik het goed heb, dan is dat een bondige maar volledige uiteenzetting van het maximumprogramma.
Ik ben niet zeker of de definitie van “werkende klasse” de langdurig werklozen moet insluiten of de student die nog een eerste keer moet toetreden tot de arbeidskrachten (tegenover de werknemers die door een studie te vervolledigen hun carrière willen veranderen).
Het vierde artikel dringt niet door tot het fundamentele punt van het “een klasse voor zichzelf worden”. “De hoogst mogelijke politieke eenheid die, in potentie, de gehele arbeidersklasse omvat is de communistische partij: het politiek kompas dat richting geeft naar de universele bevrijding van de mens” zou geformuleerd moeten worden als: “De hoogst mogelijke politieke eenheid die, in potentie, de gehele arbeidersklasse omvat” aangevuld met de partij-beweging en niet enkel de “partij”. “Universele bevrijding van de mens zou “universele emancipatie van de mens” moeten zijn.
Het zesde artikel zou onmiddellijk op het tweede moeten volgen, gegeven mijn laatste punt (7). Nogmaals: “bevrijding” zou hier net als elders in de tekst vervangen moeten worden door “emancipatie”.
Het zevende artikel is niet transnationaal (zoals Bordiga2 het opvatte): “het bundelen van de verschillende nationale partijen in een communistische internationale wereldwijd” zou moeten gelezen worden als “het bundelen van de verschillende nationale en internationale politieke entiteiten in één transnationale organisatie”. Ook elders staat “inter-nationalisme” – maar waarom?
Ergens in de artikelen tien en elf zou er een duidelijke verwerping van een hervormingscoalitie en de strategie van de massastaking/directe actie etc. moeten staan.
Ik moet er ook aan toevoegen dat de tekst melding zou moeten maken van “instituties” en “institutionele” in plaats van de wel heel soepele termen “organisaties” en “organisatorisch”.
De vermelding van “de staat” in andere artikelen zou moeten volgen uit de definitie van “repressieve instrumenten voor de heerschappij van een minderheidsklasse” die ik hierboven al heb aangehaald. I heb deze definitie jaren geleden gegeven in een constructieve ideeënuitwisseling met anarchisten in een poging een gemeenschappelijke definitie te formuleren.
Het negende artikel over “Dit zal vreedzaam gaan zolang dat mogelijk is en met geweld als dat moet” herhaalt de oude, grove heuristische methode. Het zou veeleer iets moeten zijn als “Dit zal met wettelijk middelen verlopen waar mogelijk, en met extralegale en illegale middelen waar nodig, en met de graaf van vreedzaamheid en geweld zal afhangen van de overheden en autoriteiten die buiten de greep van de arbeiders liggen.
Kameraadschappelijk,
JR
PS: Deze brief is al te lang om mijn visie op demarchie3 te kunnen uitleggen. Dat is misschien stof voor een andere brief.
Noten:
1. Zoals geld. Geld dient als direct ruilmiddel maar kan ook opgepot worden (schatvorming) of kan ook verder circuleren. Het belang van dit circuleren laat zich gemakkelijk zien aan de hand van het voorbeeld van ander waardepapier. Schuldbewijzen of aandelen en hun afgeleiden bijvoorbeeld kunnen ook circuleren tot ver voorbij hun oorspronkelijke transactie. Bij het uitbreken van de financiële crisis in Europa bijvoorbeeld, had een aantal grote fondsen zonder reële banden met Griekenland financiële producten in handen waarmee ze geld konden verdienen bij een faillissement van dat land – terwijl het oorspronkelijk de bedoeling was van deze papieren om fondsen die geld aan Griekenland hadden geleend een verzekering tegen faillissement te bieden. Door beursverhandeling waren deze waardepapieren echter in andere handen terechtgekomen.
2. Amadeo Bordiga (1889 – 1970) was een Italiaans sociaaldemocratie die na zich de Russische Revolutie bij de Communistische Internationale aansloot. In 1920 richt Bordiga de Frazione Comunista Astensionista Del PSI op, een fractie binnen de Italiaanse sociaaldemocratie. In 1921 vormt deze beweging samen met de militanten rond het tijdschrift L’Ordine nuovo, de basis voor de eerste Italiaanse communistische partij PCI. Bordiga ijverde onder meer voor de transnationale organisatie van arbeiders in bijvoorbeeld een Europese partij in plaats van de internationale organisatie op basis van een samenwerking van nationale partijen.
3. Een demarchie is een bestuursvorm waarbij de vertegenwoordigers worden aangewezen door het lot en niet door middel van verkiezingen, zoals in een democratie gebruikelijk is. De loting van functies en vertegenwoordigers kan een antwoord bieden op een aantal tekorten van de democratische procedure zoals de continue herverkiezing van dezelfde personen, de verwording van verkiezingen in een populariteitswedstrijd, etc. Met demarchie werd reeds in de oude Atheense democratie geëxperimenteerd.
Het origineel in het Engels:
Greetings,
Seven key points are needed for the second point, I think:
- The abolition of private ownership relations over all productive and other non-possessive property;
- The abolition of all forms of debt slavery;
- The abolition of all forms of management that facilitate surplus labour appropriations by any elite minority, and their systemic replacement with collective worker management (that is, planning, organization, direction, and control), and responsibility;
- The abolition of wage slavery and money-capital and their systemic replacement with extended collective worker management, directly over its own collective labour-time and over individual compensation based directly on it, and discarding any means of exchange that can be circulated or hoarded;
- The abolition of all divisions of labour beyond technical ones;
- The abolition of classes and of the repressive instruments for the rule of minority classes; and
- The abolition of the economic family and other secondary yet socially revolutionary transformations aimed at abolishing non-class oppression and alienation.
This, IIRC, is the brief but full maximum program.
I’m not sure the definition of “working class” should include the long-term unemployed or budding students yet to enter the workforce for the first time (as opposed to career-changing students).
The fourth point does not get to the fundamental point of becoming a class for itself. “The highest political form of unit, potentially, of the entire working class is the Communist Party: a political compass that gives direction to the universal human liberation” should read “The highest form of political entity, potentially, of the entire working class” and then mention party-movement and not just “Party.” “Universal human liberation” should be “universal human emancipation.”
The sixth point should immediately follow the second one, given the last abolition point of mine. Moreover, “liberation” here and throughout the text should be replaced by “emancipation.”
The seventh point is not transnational (a la Bordiga): “bundling of the various national parties in an international association of communist parties worldwide” should read “bundling of the various national and international political entities into one transnational organization.” Here and throughout the text, why “inter-nationalism”?
The ninth point on “This will continue peacefully as long as possible, but by force as well if needs be” repeats the old but crude heuristic. It should be something like “This will continue by legal means where possible, extra-legal and illegal ones when necessary, and with the non-worker authorities themselves determining the level of peace or violence.”
The mention of “the state” in other points should flow from the “repressive instruments for the rule of minority classes” definition that I gave above. I gave this definition years ago in a constructive exchange with anarchists in an attempt to formulate a common definition.
Somewhere in the tenth and eleventh points, there should be a clear rejection of reform coalitionism and mass strike-ism/direct “action”/etc. I should also add that the text should mention “institutions” and “institutional” more instead of the overly flexible “organizations” and “organizational.”
Comradely,
JR
P.S. – The letter above is too long to shoe-fit demarchy in. That’s for a later letter, I think.