Jos Alembic doet verslag van de 1 mei demo in Amsterdam.
De 1 mei demonstratie in Amsterdam dit jaar is gister rustig verlopen. Een beetje té rustig. De demo was met 400 mensen erg klein en bestond uit veelal dezelfde bekende gezichten uit de radicaal-linkse scene. Met name de NCPN was ruim en erg zichtbaar vertegenwoordigd, ook de IS was druk bezig met het aankondigen van hun Marxisme Festival dit weekend.
De slogans – voor zover ze er waren, het was een beetje stil – waren ook veelal bekend: “1 mei, iedereen vrij” en “hun strijd, onze strijd, internationale solidariteit” domineerden. Dit was een uiting van de politiek van de deelnemende groepen. Hoewel de SP en FNV in de organisatie zitten van deze demonstratie, blonken ze uit in afwezigheid, op enkele individuen na. Het was vooral een feestje van radicaal-links en met weer een lagere opkomst dan het jaar ervoor.
“De massa’s” voelden zich niet bepaald aangesproken. Hoewel Het Parool had aangekondigd dat de beurs was gesloten vanwege 1 mei (gewoon een “bank holiday” voor hun), was er voor de rest maar weinig zichtbaar over 1 mei, buiten de demonstratie zelf. Op de Dam waren de mensen vrolijk bezig aan de kermis en een omstander vroeg aan een van onze kameraden waarom deze een rode vlag bij zich had. Deze had zelfs nog nooit gehoord van “1 mei” of “dag van de arbeid” en vroeg zich af water zo bijzonder was aan de regimes van het voormalige Oostblok dat deze nog herdacht werden…
Dergelijke reacties zijn symptomatisch voor het gebrek aan een arbeiderscultuur in ons land. In plaats van een opleving (we zitten immers in crisis) zakt dat bewustzijn alleen maar verder. Wat daarin ongetwijfeld niet helpt is dat 1 mei ‘gewoon’ een werkdag is en in de media er ook steevast nul aandacht aan biedt (het beste wat we hebben is de NOS die het heeft over ‘rotzooi in Berlijn’ en een foto collage van 1 mei wereldwijd, zo lang het maar niet over Nederland gaat…).
Het is duidelijk dat er op deze voet geen mooie toekomst is voor 1 mei. Althans, zo bekeken vanuit Amsterdam. Rotterdam, Den Haag en Tilburg hadden ook een demonstratie. In Utrecht was er overigens een forse demonstratie van schoonmakers die, als de berichten kloppen, dubbel zo groot was dan de demo in Amsterdam. En laten we wel wezen, de schoonmakers strijd gaat dan ook ergens over. Maar het is jammer dat het bijeen kwam in Utrecht en wij in Amsterdam zaten. Een vereniging van krachten had de sfeer totaal kunnen wijzigen en een véél grotere opkomst kunnen bewerkstelligen.
Het Communistisch Platform hield ook haar eerste publieke optreden. We verkochten een aantal nummers van Kompas en hadden nuttige discussies met kameraden, die we veelal dit weekend bij het Marxisme Festival weer gaan zien. Maar we willen graag weer van 1 mei een échte Dag van de Arbeid maken. De reden waarom de vakbeweging en de SP 1 mei niet serieus nemen heeft programmatische wortels. Met Kompas willen we opkomen om de arbeidersbeweging weer een kloppend communistisch hart te geven. Dan kunnen we op 1 mei 2015 tienduizenden demonstranten verwachten, geen paar honderd ‘beroepsrevolutionairen’.