Grenscontroles; in de kern reactionair

Om een historisch besef te geven aan de huidige generatie socialisten, vertalen en publiceren wij de volledige resolutie over immigratie en emigratie zoals deze werd geaccepteerd door het congres in Stuttgart van de Tweede Internationale op vrijdag 23 augustus 1907.¹

Noot van de vertaler:

Volgens VS delegee Morris Hillquit kostte deze resolutie “een hoop moeite om tot stand te komen” en vertegenwoordigde het een “een middenweg tussen de verschillende standpunten” op het congres.

Ben Lewis – CPGB

Het congres verklaart:

De immigratie en emigratie van arbeiders zijn fenomenen die net zo onafscheidelijk zijn van de essentie van het kapitalisme als werkloosheid, overproductie en onderconsumptie door arbeiders. Ze zijn vaak een manier om arbeidersparticipatie aan het productieproces te verkleinen, welke op momenten abnormale proporties aanneemt ten gevolge van politieke, religieuze en nationale vervolging.

Het congres zoekt geen remedie voor de dreigende gevolgen voor de arbeiders afkomstig van immigratie of emigratie in de vorm van economische of politieke regels die hen buitensluiten, omdat deze vruchteloos en in de kern reactionair zijn. Dit is in het bijzonder het geval bij beperkingen in de vrije beweging en de uitsluiting van buitenlandse nationaliteiten of etniciteiten.

In plaats hiervan verklaart het congres dat het de taak is van de georganiseerde arbeidersbeweging om zich te verzetten tegen de ineenstorting van levensstandaarden, welke vaak het geval is bij een grootschalige import van ongeorganiseerde arbeiders. Hieraan toegevoegd verklaart het congres dat het de taak van de georganiseerde arbeidersbeweging is om de import en export van stakingsbrekers te verhinderen. Het congres erkent de moeilijkheden die in veel gevallen op het proletariaat afkomen in landen waar de kapitalistische ontwikkelingsgraad op een hoger niveau staat, veroorzaakt door de massale immigratie van ongeorganiseerde arbeiders die gewend zijn op een lagere levensstandaard te overleven en voornamelijk afkomstig uit landen waar een agrarische cultuur nog dominant is, alsook de gevaren die voor de immigranten voortkomen uit specifieke vormen van migratie. Echter is het congres niet van mening dat het tegenhouden van specifieke nationaliteiten of etniciteiten om te immigreren – iets dat ook verwerpelijk is vanuit het standpunt van proletarische solidariteit – een juiste manier is om deze problemen te lijf te gaan. Het stelt daarom de volgende maatregelen voor:

I. Voor het land van immigratie:

1. Een verbod op de export of import van die arbeiders die hebben ingestemd met een contract welke het onthoudt van de vrije besteding van hun arbeidskracht en inkomen.
2. Wettelijke bescherming van arbeiders door een verkorting van de werkdag, de introductie van een minimumloon, het afschaffen van het sweatshop systeem en het reguleren van huisnijverheid.
3. Afschaffing van alle beperkingen die bepaalde nationaliteiten of etniciteiten beperken om te blijven in een land of die hen uitsluiten van deelname aan of uitoefening van sociale, politieke en economische rechten die autochtonen genieten. Uitgebreide maatregelen om naturalisatie te faciliteren.
4. De volgende principes dienen algemeen te gelden in vakbonden van alle landen:

1. Onbeperkte toegang van immigrant arbeiders voor de vakbonden van alle landen.
2. Het faciliteren van deze toegang door het zetten van redelijke toegangsgelden.
3. De mogelijkheid om gratis van vakbond te wijzigen als de arbeiders verhuisd naar een ander land, na het voldoen van alle verplichtingen jegens de oude vakbond.
4. Het streven naar het opzetten van een internationale vakbondskartel, die het mogelijk maakt om deze principes en behoeften internationaal te realiseren.

5. De steun aan vakbonden in die landen waar de immigratie voornamelijk vandaan komt.

II. Voor het land van herkomst:

1. Voor de meest assertieve vakbondsagitatie. 2. Scholing van de arbeiders en het publiek over de werkelijke staat van arbeidsomstandigheden in het land van herkomst. 3. Een actieve overeenkomst van de vakbonden met de vakbonden in de landen van immigratie met als doel een gezamenlijke aanpak te hebben over het vraagstuk van de emigratie. 4. Omdat de emigratie van arbeid kunstmatig wordt bevordert door spoorweg- en scheepvaartmaatschappijen, door land speculateurs en andere uitbuiters, en door valse beloften naar de arbeiders, eist het congres:

De controle van alle scheepvaartmaatschappijen, de emigratiebureaus en mogelijke wettelijke of administratieve maatregelen tegen hen om te voorkomen dat emigratie wordt misbruikt in het belang van zulke kapitalistische bedrijven.

III. Reorganisatie van de transportsector, in het bijzonder de scheepvaart; het aanstellen van inspecteurs met disciplinaire bevoegdheden, gerekruteerd uit de rangen van de vakbeweging in het land van herkomst en het land van immigratie, om te verzekeren dat de regels worden nageleefd; sociale rechten voor nieuwe immigranten, zodat ze niet zodra ze aankomen ten prooi vallen aan de uitbuiting door de parasieten van kapitaal.

Omdat de regelgeving omtrent de transport van migranten enkel internationaal kan worden vastgesteld, geeft het congres de opdracht aan het Internationaal Socialistisch Bureau² om voorstellen te ontwikkelen om deze zaken te reorganiseren, waarin de behuizing en de instrumenten van alle schepen moeten worden gestandaardiseerd, net als een minimum van ruimte welke beschikbaar moet zijn voor iedere migrant aan boord. Een nadruk moet liggen op individuele migranten die direct hun passage regelen met het bedrijf, zonder de tussenkomst van enige tussenpersoon.

Deze voorstellen zullen worden gestuurd naar de partijleidingen om deze om te zetten in wetgeving en voor propaganda.³