Onmiddellijke eisen - Communistisch Platform

Dit artikel is deel 3 van een serie over Ons voorstelprogramma.
Ons tijdperk en de plaats van Nederland hierin // Communistische partij
------

Deel twee: onmiddellijke eisen

Een politiek programma is van groot belang in een communistische organisatie. Het functioneert als een leidraad en handvest voor de organisatie, maar dient ook als wapen voor leden om hun politieke leiders te controleren.

Ons programma is opgebouwd volgens de logica van een minimum-maximumprogramma, in de traditie van Marx, Engels, de Bolsjewieken en de marxistische sociaaldemocratie. In dit deel beginnen we met onze minimumeisen: de basis voor een mogelijke regeringsdeelname en daarbij de politieke machtsovername van het proletariaat. Dit zijn ook eisen die de basis leggen voor ons maximumprogramma, de overgang naar het communisme. Deze eisen betreffen zowel democratische rechten als de sociale en economische positie van de arbeidersklasse. Om de leiding te nemen over de transformatie van de maatschappij moet de arbeidersklasse zichzelf tot heersende klasse verheffen. Dit betekent niet alleen dat de arbeidersklasse de politieke macht heeft, maar ook dat de sociale, culturele en economische positie van de arbeidersklasse versterkt moet worden.

2.1 Het winnen van de strijd voor democratie

Onder het kapitalisme kent democratie twee gezichten. Enerzijds als een vorm van misleiding, waarin de massa’s wordt verteld dat ze de macht hebben in de maatschappij, wat haar uitbuiting vereenvoudigd voor de elite. Dit is uiteraard een leugen. Er is namelijk een groot deel van de maatschappij waarin de markt en de kapitalisten het alleenrecht hebben: de economie. Anderzijds is er een continu proces van ‘democratische vernieuwing’ om de democratie een substantiële inhoud te geven. Zo ook de mogelijke invoering van het bindende referendum. Dit omzeilt politieke vertegenwoordiging en herleidt complexe politieke vraagstukken tot een simpele ‘voor’ of ‘tegen’. Door de geschiedenis heen zijn referenda vaak gebruikt als extra middel voor misleiding door de heersende macht. De indiener van een referendum bepaalt immers de vraag, en dus het politieke kader. Democratie kan enkel daadwerkelijk worden bereikt wanneer de werkende klasse de leiding neemt in de strijd om elk aspect van de maatschappij onder het beheer te brengen van het volk.

Daarom zetten communisten democratie niet tegenover communisme. Democratie is veel meer dan eens per vier of vijf jaar mogen stemmen. Democratie is de heerschappij van het volk, door het volk, voor het volk. Om dat mogelijk te maken moeten we alle juridische, structurele en sociaaleconomische beperkingen en vervormingen opheffen en tegengaan. De staatsvorm waarin de bevolking daadwerkelijk de politieke macht heeft noemen wij de democratische republiek.

Wij staan voor collectief bestuur en verkozen vertegenwoordiging. Onverkozen vertegenwoordiging is hiermee onverenigbaar; wij schaffen posities als het koningshuis, de commissaris van de koning, de burgemeester, etc. af.
Afschaffing van de Eerste Kamer met haar getrapte verkiezingen, die enkel dient als conservatieve rem op sociale verandering.
Breng het salaris van alle voltijds vertegenwoordigers op het niveau van het loon van een gemiddelde geschoolde arbeider.
Jaarlijkse verkiezingen op de hoogste politieke niveaus. Regelmatige verkiezingen op lagere niveaus.
Tegen presidentiële structuren waar van bovenaf wordt gedirigeerd, voor de directe verkiezing van elke verantwoordelijke of groep van verantwoordelijken.
Ontmantel de AIVD, MIVD en alle andere elementen van het geheime staatsapparaat.
Voor lokale democratie. Voor het zoveel mogelijk lokaal – op wijk, plaats, gemeente en provinciaal niveau – uitvoeren met passende middelen van diensten, planning, belastingen en handhaving.

2.2 Vrijheid van informatie

Kennis is macht. De Nederlandse staat heeft zich altijd gehuld in geheimzinnigheid, bureaucratische regels en onbegrijpelijke ambtelijke taal. Echte klassenbelangen worden daarmee weggehouden van normale arbeiders. Tegelijkertijd is er een nauwe band tussen de overheid en de eigenaars en beheerders van de massamedia. De pers, radio, televisie en internet zijn in grote mate gemonopoliseerd en dienen niet enkel als een manier om grote winsten te maken, maar ook als platform om continu kapitalistische waarden te verspreiden.

De werkende klasse heeft openheid nodig in de overheid, economie, wetenschap en cultuur, wil het zelf de maatschappij gaan beheren. De mogelijkheid tot openlijke strijd over ideeën, en de vrijheid om te organiseren zijn noodzakelijk in de strijd voor de belangen van de arbeidersklasse.

Volledige vrijheid van meningsuiting, vergadering en demonstratie. Wij verwerpen elke vorm van beperkingen en censuur, wetgeving in die richting wordt onvermijdelijk ingezet tegen de arbeidersbeweging. Reactionaire ideeën moeten in de openbaarheid bestreden worden, niet door middel van bureaucratische methoden en censuur.
Schaf het staatsgeheim af. Publieke toegang tot alle overheidsbestanden, kabinetsrapporten, diplomatieke overeenkomsten, belastingdeals, etc.
Een eind aan bedrijfsgeheimen. Open alle boeken en databanken, zodat de arbeidersklasse deze zelf kan inspecteren.
Democratiseer de publieke omroepen, en breng deze onder verkozen leiding. Beëindig de macht en corruptie van de commerciële, door advertenties gesponsorde, media.
Internetvrijheid is een integraal onderdeel van vrijheid van informatie. Tegen elke vorm van het massaal in de gaten houden van de bevolking door staat of bedrijfsleven.
Een einde aan auteursrecht en andere vormen van ‘intellectueel eigendom’.
Privacy wordt een daadwerkelijk recht voor iedereen. Geld verdienen door de handel in privé-informatie wordt verboden en het opslaan van privégegevens door bedrijven en de overheid wordt flink beperkt.

2.3 Milities

Communisten zijn tegen een gewapende professionele kaste, deze gewapende kaste heeft door zijn positie in de samenleving een ondemocratische machtspositie boven de rest van de samenleving. Niet een kleine elite moet alle kennis en macht over wapens hebben, maar deze moet breed gespreid worden over de bevolking. In de eerste plaats moet dit gerealiseerd worden door de arbeidersbeweging zelf die toewerkt naar het opzetten van zelfverdedigingsorganisaties.

Deze milities zijn van belang om de arbeidersbeweging te beschermen en komen voort uit de klassenstrijd. De geschiedenis laat ons zien dat een grote communistische beweging te maken krijgt met repressie, politiegeweld en aanvallen van fascistische krachten. Wanneer de klassenstrijd heviger wordt, ontstaat niet alleen de noodzaak voor bewapening van arbeiders, maar ook het winnen van secties van het gewapende staatsapparaat voor onze kant.

Alhoewel wij streven naar een vreedzame machtsovername van de arbeidersklasse kennen wij onze geschiedenis; de heersende klasse zal nooit vrijwillig hun macht weggeven. Om dat te realiseren moet de meerderheid van de bevolking zichzelf kunnen verdedigen.

Leger en politie moeten worden vervangen door een volksmilitie onder democratische controle.
Eenieder ontvangt militaire training en heeft het recht op wapengebruik om zichzelf te verdedigen.
Officieren dienen te worden verkozen, en krijgen een gemiddeld arbeidersloon, en afschaffing van alle privileges.
Politie en leger mogen niet worden ingezet tegen de arbeidersbeweging. Geen gewapende militairen op straat in vredestijd. Schaf anti-terreurwetgeving af.
Voor democratische verantwoording van lokale politietaken aan de gemeenteraad.
Het vakbondsrecht van politieagenten en soldaten moet worden verdedigd. Ook moeten zij het recht hebben om politieke vergaderingen en organen op te richten.
Reduceer het staand leger tot het verkozen officierskorps, tijdelijke dienst voor zware eenheden (artillerie, vliegtuigen, tanks, …), de beheerders en ontmijners van zware explosieven en het opleidingskader.

2.4 Rechterlijke macht

De rechtbank is volgens burgerlijke politici de belichaming van het gelijkheidsideaal. Toch wordt de arbeidersklasse ook hier structureel benadeeld. In het huidige rechtssysteem staat eigendom centraal. Rechters zullen daarom geneigd zijn de belangen van de bezittende klasse te verdedigen. De vrije markt van diensten in de advocatuur zorgt ervoor dat degene die een betere advocaat kan betalen sneller gelijk krijgt. Daarnaast kunnen rechters de democratie omzeilen door zelfstandig rechtsregels te creëren en democratische besluiten aan de kant te zetten met een beroep op internationale verdragen.

Ook het strafrecht is irrationeel en inhumaan. Misdaad kan enkel worden begrepen in de context van de maatschappij. In de klassenmaatschappij is misdaad vaak een product van vervreemding, behoefte of verzet. Criminalisering van sociale problemen en verhoging van straffen lost de onderliggende problemen niet op.

Iedereen heeft het recht om zijn zaak voor te leggen aan een willekeurig geselecteerde jury, die beslist na het horen van partijen, en die van advies wordt voorzien door een rechter.
Afschaffing van de Hoge Raad. Mochten er interpretatievragen ontstaan in een procedure, dan worden die doorverwezen naar een commissie onder directe democratische controle van het parlement.
Democratisch genomen besluiten van het hoogste orgaan kunnen niet door een rechter worden vernietigd.
Alle rechters en functionarissen van het Openbaar Ministerie moeten afzetbaar zijn.
Iedereen heeft recht op kosteloze hoogwaardige rechtsbijstand. Sociale advocaten komen in loondienst van de staat en ontvangen een normaal salaris voor een geschoolde arbeider.
Boetes worden proportioneel aan iemands inkomen en vermogen.
De gevangenis dient altijd een laatste optie te zijn. Gevangenen moeten de mogelijkheid hebben zich volledig te kunnen ontwikkelen als mens. Iedere gevangene dient enkel te worden opgesloten binnen een korte afstand tot zijn of haar woonlocatie; als dit onmogelijk is moeten de reiskosten voor bezoek door familieleden volledig worden vergoed.
Het gevangenisleven dient zo normaal als mogelijk te zijn. Het doel moet rehabilitatie zijn, en geen vergelding.

2.5 Europa

Communisten zullen zich verzetten tegen elke poging zich terug te trekken achter de landsgrenzen. Tegelijkertijd verzetten we ons tegen de EU van de commissarissen, de corruptie en het kapitaal. De arbeidersklasse moet deze continentale semi-staat nemen als beginpunt van strijd, en zich niet terugtrekken binnen de nauwe grenzen van de nationale staat.

Voor de werkende klasse creëert dit de noodzaak om zich op het niveau van de EU te organiseren: campagnes, vakbonden, coöperatieven en een Communistische Partij van de Europese Unie zijn noodzakelijk voor de strijd voor betere lonen en arbeidsomstandigheden, radicale democratie en een politiek alternatief. Communisten willen geen semi-democratische, confederale EU van het kapitaal, maar een verenigd Europa onder heerschappij van de werkende klasse.

Voor een onverdeelde Europese eenheid, voor een Europese Democratische Republiek.
Versterk en democratiseer het Europees Parlement: hef de Europese Commissie en de Raad van Ministers op, houd jaarlijkse verkiezingen, geef het Parlement volledige parlementaire rechten.
Voor een democratisch beheerde Europese Centrale Bank, nationaliseer alle banken in Europa.
Voor een gemeenschappelijk belastingstelsel, een gemeenschappelijk sociaal beleid en een gemeenschappelijk economisch beleid onder democratische controle. Één Europees minimumloon. Maak van de nationale schulden een gemeenschappelijke Europese staatsschuld. Streep interne Europese schulden tegen elkaar weg. Voor het annuleren van de oneigenlijke schuld.
Beëindig het huidige landbouwsubsidiesysteem. Zet in op een landbouwbeleid dat voorziet in menselijke behoefte, in plaats van winstmaximalisatie, op een manier die in lijn is met een duurzaam evenwicht met de natuur.

2.6 Internationale betrekkingen

Onze strijd voor een Europese Democratische Republiek is een essentieel onderdeel van het streven om de arbeidersklasse wereldwijd aan de macht te brengen. Daarom streven communisten naar de formatie van een communistische internationale, die bestaat uit de verschillende continentale en nationale communistische partijen, en die de arbeidersklasse wereldwijd verenigt.

Communisten zijn tegen elke imperialistische oorlog, militair bondgenootschap en bezetting. Ook verzetten we ons tegen nucleaire, biologische en andere massavernietigingswapens, gezien hun inherente onmenselijke karakter.

Vrede kan niet komen van instituten als de Verenigde Naties – een samenraapsel van uitbuiters en moordenaars. Het is de taak van communisten om de breed gedragen behoefte aan vrede te koppelen aan de noodzaak tot revolutie. Enkel via de ontwapening van de kapitalistische klasse door een zegevierende internationale arbeidersklasse kan het gevaar van oorlog voor eens en altijd worden bezworen.

Wij staan voor vreedzame verandering, maar we zijn geen pacifisten. In oorlogen moeten communisten altijd aan de kant van de arbeidersklasse staan, zeker in revolutionaire burgeroorlogen voor de macht van de arbeidersklasse. Bij imperialistische oorlogen hebben wij niks te winnen, en alles te verliezen. Daarom zullen wij ons inzetten de voorbereidingen op oorlog door de gevestigde orde te ontmaskeren, net als de leugens van de sociaal-imperialisten en de illusies die worden gevoed door sociaal-imperialisme.

Andere zogenaamd “sociale” oplossingen voor de problematiek van de Derde Wereld schieten ook tekort. Ontwikkelingshulp is vaak synoniem voor imperialisme. Communisten verkiezen daarom de praktische en politieke steun vanuit onze arbeidersbeweging aan de arbeidersbeweging en seculiere progressieve bewegingen in andere landen boven de corruptie van deze “ontwikkelingshulp”.

Voor de ontmanteling van het militair-industrieel complex. Verwijder en vernietig alle nucleaire, biologische en andere massavernietigingswapens.
Voor opheffing van de NAVO en andere militaire samenwerkingsverbanden.
Voor uittreding uit de VN, voor een wereldwijde arbeidersbeweging die de humanitaire taken democratisch op zich neemt.
Voor uittreding uit de Wereldhandelsorganisatie, de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds. Herschrijf alle economische handelsverdragen in het belang van de arbeidersklasse en het opheffen van internationale ongelijkheid tussen natiestaten.

2.7 Nationaliteitenvraagstuk

Communisten strijden voor een wereldwijde democratische republiek waarin verschillende nationaliteiten op gelijkwaardige basis in geïntegreerd zijn. In de basis verwerpen communisten dus separatisme en linkse varianten hierop. Communisten verdedigen democratische rechten wanneer vraagstukken van onderdrukking van nationaliteiten en nationale zelfbeschikking opkomen. Echter zijn deze tactische vraagstukken van ondergeschikt belang aan het doel van gelijkheid tussen nationaliteiten en de democratische republiek.

Voor materiële gelijkwaardigheid voor het overzeese deel van onze republiek, bestaande uit de landen Aruba, Curaçao, Sint-Maarten en de BES-eilanden. Verdere integratie in de democratische republiek laten we afhangen van hun eigen democratische besluitvorming.
Recht om politiek te bedrijven in je moedertaal.

2.8 Belastingen

Communisten staan voor een transparante staat. Directe belastingen hebben daarom de voorkeur boven indirecte, progressieve boven regressieve. Waar indirecte belastingen onvermijdbaar zijn, zijn we voor progressieve belastingheffingen.

Schaf indirecte en regressieve belastingen als BTW en accijnzen af. Dit moet worden opgevangen door progressieve belastingen op inkomen en, belangrijker, hoge vermogens en winst.
Verhoog de erf- en schenkbelasting. Er moet een einde komen aan de dynastieke werking van kapitaal, waarin rijke families zichzelf over generaties in stand houden.
Beëindig het beleid van belastingparadijzen. Een internationaal belastingstelsel, om te beginnen in geheel Europa, stopt de vlucht van kapitaal naar het goedkoopste land.
Beëindig speciale belastingregelingen voor het grootkapitaal. Maak de gehele werking van het belastingstelsel volledig openbaar en begrijpelijk voor iedereen.

2.9 Vakbonden

Vakbonden beperken de concurrentie tussen arbeiders zodat er een betere prijs voor arbeidskracht kan worden bedongen. Vakbonden zijn dus een grote vooruitgang voor de arbeidersklasse, waarmee miljoenen arbeiders kunnen worden georganiseerd in collectieve actie tegen de kapitalistenklasse.

Van nature zijn vakbonden getekend door sectionalisme. Op zijn best is vakbondsbewustzijn in staat om de omstandigheden van arbeiders te verbeteren binnen de grenzen van het kapitalisme. In het ergste geval vervalt vakbondsbewustzijn in de belangen van kapitaal en offert het de belangen van arbeiders op voor kapitalistische concurrentie en winstmaximalisatie.

Communisten streven openlijk om vakbonden om te vormen in scholen voor het communisme. Dit doen we door altijd het belang van de gehele klasse te verdedigen, te streven naar arbeiderseenheid en door de actieve leden volledig te betrekken in het beleid.

Bij vakbondsorganisatie ontstaan ook altijd specialistische activiteiten. Om deze reden heeft een vakbond altijd een laag aan officiële functionarissen nodig. Echter, door een gebrek aan democratische controle door en verantwoording aan het lidmaatschap is deze laag verworden tot een conservatieve kaste. Deze bureaucratie is meer geïnteresseerd in deals met bazen en het in stand houden van hun eigen inkomen dan in de klassenstrijd. Als een laag die zich plaatst tussen arbeid en kapitaal heeft het een materieel belang bij instandhouding van het loonsysteem. Daarom strijden communisten tegen de bureaucratie.

Vakbonden dienen zich onafhankelijk op te stellen ten opzichte van de staat en de kapitalistenklasse.
Alle voltijds vakbondsvertegenwoordigers dienen te worden gekozen door de leden, dienen verantwoording eraan af te leggen en moeten direct door het lidmaatschap af te zetten zijn.
Geen vakbondsvertegenwoordiger dient meer te verdienen dan de gemiddelde arbeider van diezelfde bond.
Arbeiders zijn het beste af bij het steunen van vertegenwoordigers die strijden voor de langetermijnbelangen van de arbeidersklasse als geheel.
We streven naar alomvattende arbeidsraden op de werkvloer waar alle arbeiders, ongeacht hun werk, ongeacht of ze vakbondslid zijn, zijn georganiseerd. Arbeidsraden moeten invloed uitoefenen over het aannemen en ontslaan van personeel, productiviteit en investeringen.
Eén industrie, één vakbond. Industriële bonden zijn een vooruitgang ten opzichte van sectorale bonden en zetten arbeiders in een sterkere positie om op te komen voor hun rechten.
Tegen gele bonden die enkel in het leven geroepen zijn om de arbeidersbeweging te ondermijnen.
Vanwege het internationale karakter van het kapitalistische systeem en het bestaan van gigantische transnationale bedrijven, moeten vakbonden zich ook internationaal organiseren.

2.10 Arbeidersraden

In elke grote slag in de klassenstrijd ontwikkelen zich nieuwe vormen van organisatie, van een hoger niveau, flexibeler en meer algemeen dan bestaande vakbondsstructuren. In Rusland werden ze “sovjets” genoemd, in Duitsland “Räte”, in Groot-Brittannië “councils of action” en bij ons arbeidersraden.

Deze raden omarmen en coördineren iedereen die in strijd is en hebben daarmee het potentieel om een onderdeel te worden van de toekomstige arbeidersstaat. Wij moedigen elke ontwikkeling in deze richting aan als emancipatoir onderdeel van de politieke macht van onze klasse.

Als maatschappijbrede organisatievorm hebben ze wel democratische beperkingen en zijn ze daardoor ook een strijdtoneel voor proletarische politiek. De communistische partij heeft in deze strijd een centrale plek, door politieke educatie en georganiseerde politieke discussie in te brengen. Zo kunnen arbeidersraden groeien als potentiële bouwblokken voor de democratische republiek.

2.11 Arbeidsomstandigheden

Communisten zien de behoeftes van de arbeidersklasse als beginpunt en beperken zich niet tot wat het kapitalisme zich kan veroorloven. Daarom steunen wij de strijd van de arbeidersklasse ter verdediging van haar directe belangen.

Iedere arbeider dient het recht te hebben lid te worden van de vakbond en om te staken.
Gelijk loon voor gelijk werk.
Verkorting van de werkdag, voldoende rust moet gegarandeerd zijn.
Een ononderbroken wekelijkse rustperiode van niet minder dan 65 uur.
Afschaffing van overwerk in haar huidige vorm. In noodgevallen en andere zulk eventualiteiten moet overwerk vrijwillig zijn, enkel voor korte perioden en met dubbel loon.
Een minimum nettoloon moet worden vastgesteld op het niveau dat arbeiders er een goed leven van kunnen leiden, waar men materieel en cultureel volwaardig deel kan nemen aan de maatschappij. Alle uitkeringen, pensioenen en studententoelages moeten op het niveau zijn van dit minimumloon.
Een minimum van zes weken betaald verlof per jaar en betaald vrij tijdens publieke feestdagen. In sectoren die niet kunnen sluiten tijdens feestdagen, zoals de hulpdiensten, geldt dubbel loon.
Alle volksverzekeringen dienen volledig te worden betaald door kapitalisten en de overheid.
Een beroepsopleiding dient verplicht te worden bekostigd door alle kapitalisten aan hun personeel.
Onder de 14 jaar is arbeid verboden. Tussen de 14 en 16 jaar is de werkweek beperkt tot 12 uur. Jeugdloon schaffen we af; iedereen die werkt, heeft minimaal een minimumloon.
Schijnzelfstandigen moeten vaste contracten krijgen. Bedrijven mogen hun personeel niet meer ontslaan om hen vervolgens als zzp’er in te huren. Iedereen heeft recht op een vaste baan. Zzp’ers worden waar er behoefte aan is ondergebracht in een overkoepelende organisatie.

2.12 Natuur en klimaat

Het kapitalisme brengt een ecologische catastrofe voort. Door het winstmotief focussen kapitalisten alleen maar op meer en meer productie, en vooral op vervuilende productie. Mens, dier en natuur worden ondergeschikt gemaakt aan de eindeloze accumulatie van winst en kapitaal. Hierdoor ontstaat er een veelvoud aan crisissen, op het gebied van uitstoot, luchtkwaliteit maar ook biodiversiteit.

Ons doel is niet enkel het stoppen van de massale vernietiging van de natuur en behouden wat we nog hebben, maar ook het herstellen en verbeteren van de rijkdom van de natuur, waar dit mogelijk is. Uiteindelijk willen we toe naar een planmatige economie waar er geproduceerd wordt voor nut, met inachtneming van ecologische consequenties. Tot die tijd kunnen we het kapitaal ondergeschikt maken aan dwingende maatregelen ten bate van natuur en milieu.

Reduceer de uitstoot van broeikasgassen naar zo dicht mogelijk bij 0%. Haal daarnaast weer broeikasgassen uit de lucht om zo de al gedane schade aan het klimaat te herstellen.
Verbied productie die schadelijk is voor het klimaat of voor milieuverontreiniging zorgen.
Wend alle technologische middelen aan voor de duurzame productie van onze energie, in een evenwichtige energiemix en onder collectief beheer op het laagst mogelijke niveau.
Maak openbaar vervoer gratis en voor iedereen toegankelijk.
Bescherm de natuur die nog over is en herstel de verdwenen natuur. Waar mogelijk moeten er weer bossen komen, natuurlijke overstromingsgebieden, moerassen, vennen en heidegebieden. Ook moet er ingezet worden op de herintroductie van inheemse planten en diersoorten.
De vervreemding van de natuur moet worden tegengegaan. Steden moeten in plaats van betonnen jungles gezonde leefomgevingen worden met voldoende ruimte voor natuur en groene initiatieven.
Herstel de band tussen stad en platteland, en landbouw en industrie. De trend om de bevolking te concentreren in de Randstad moet worden gekeerd. Werk en huiselijk leven moeten dichter bij elkaar komen.
Nationaliseer het landgoed en maak alle natuurgebieden vrij toegankelijk.
De uitbuiting van dieren moet worden tegengegaan. De bio-industrie moeten worden bestreden en plantaardige alternatieven moeten toegankelijk worden gemaakt.

2.13 Racisme en migratie

Veel arbeiders in Nederland hebben een achtergrond elders in de wereld. Migratie is vaak het resultaat van armoede, gebrek aan mogelijkheden, oorlog of achtervolging. Kapitaal gaat zonder barrières over heel de wereld. Communisten zijn principieel voor de vrije beweging van mensen en tegen staatsmaatregelen die voorkomen dat mensen landen kunnen binnengaan of verlaten. Tegelijkertijd willen we een einde aan armoede, het gebrek aan mogelijkheden, oorlog en achtervolging, overal in de wereld.

De kapitalisten gebruiken migrantenarbeiders, zeker illegalen, als de meest makkelijke prooi om uit te buiten. Dit wordt verzekerd door immigratiewetgeving, het gebrek aan veiligheid en politie-invallen, detentiecentra en deportaties. Racisme is vaak een middel om imperialistische interventies te onderbouwen, evenals het rechtvaardigen van een anti-vluchtelingensentiment; vluchtelingen die ontstaan door deze zelfde oorlogen. Zowel imperialistische oorlogen en de ontmenselijking van vluchtelingen dient bestreden te worden.

Ons anti-racisme gaat uit van de arbeidersbeweging en niet van het formele anti-racisme van de staat in de vorm van gelijkheid voor de wet etc. Alleen de strijd voor communisme kan etnische minderheden en migranten emanciperen. Hierbij is een alliantie met de staat, of klasse reduceren tot één van vele “identiteiten”, een doodlopende weg. Ook een hyperfocus op economische eisen zit emancipatie in de weg en vloeit vaak over in nationalisme en uitsluiting als conclusie.

Migrantenarbeiders zijn niet het probleem, dat zijn de kapitalisten die arbeiders gebruiken om de concurrentie op te drijven. Elke vorm van immigratiecontrole door de staat is direct in het belang van onze uitbuiters. Het geeft de staat het recht om te beslissen wie wel en geen toegang mag hebben tot Nederland. Wij sporen actief aan om de organisatiegraad van de vakbeweging onder migrantenarbeiders te verhogen. Het is in het belang van alle arbeiders dat migrantenarbeiders en etnische minderheden integraal onderdeel worden van de maatschappij. Integratie is progressief zolang het niet is gebaseerd op dwang. Het moet de taak van de vakbeweging worden om kapitalisten te controleren op het misbruiken van migrantenarbeiders voor loondumping en stakingsbreken.

Tegen “Fort Europa”. Voor de vrije migratie van iedereen in en uit de EU. Alle migrantenarbeiders die langer in het land verblijven dan zes maanden krijgen het recht op volledig burgerschap met volledige sociale en politieke rechten.
Tegen alle imperialistische oorlogen, en voor de menselijke behandeling en opvang van alle vluchtelingen.
Bestrijd alle discriminatie gebaseerd op etniciteit of cultuur door de overheid en private partijen. Vooroordelen, racistische tradities, en andere vormen van racisme dienen door de arbeidersbeweging zelf te worden bestreden.
Iedereen heeft het recht om in de eigen taal te spreken en de eigen taal als vak te volgen. Dit recht om de eigen taal te mogen gebruiken geldt ook voor correspondentie met de overheid.
Alle migrantarbeiders en hun families hebben het recht om Nederlands te leren. De kosten worden betaald door de werkplaats, en de uitvoering wordt geregeld door de staat.
Alle detentiecentra worden gesloten. Voor de naturalisatie van alle inwonenden die dat willen.

2.14 Werkloosheid

Werkloosheid is een integraal onderdeel van het kapitalisme. In tijden van recessie en crisis worden massa’s mensen op straat gezet omdat ze niet langer winstgevend kunnen worden uitgebuit. Werkloosheid is altijd een geschikt middel voor kapitaal om de arbeidersklasse collectief te disciplineren en om uitbuiting te maximaliseren. Volledige werkgelegenheid, hetzij als gevolg van regeringsbeleid of in perioden van uitzonderlijke economische groei, versterkt het zelfvertrouwen van de werkenden, wat leidt tot hogere lonen en betere arbeidsomstandigheden.

Permanente volledige werkgelegenheid is echter niet verenigbaar met het voortbestaan van het kapitalisme. De kapitalistische klasse en haar staat zullen alles in het werk stellen om het reserveleger aan werklozen te herstellen om zo de strijdbaarheid van de georganiseerde arbeidersbeweging te ondermijnen.

Werklozen moeten vaak rondkomen van minimale bestaansmiddelen en vormen zo een gemarginaliseerd deel van de bevolking. Dit wordt in stand gehouden en versterkt door criminaliteit, achterstanden in onderwijs en schulden. De enige manier om een einde te maken aan werkloosheid is door een einde te maken aan het systeem dat het veroorzaakt en nodig heeft.

Als onderdeel van de arbeidersklasse dienen de werklozen zo volledig mogelijk te worden geïntegreerd in de arbeidersbeweging.
Al het werk moet minimaal worden verricht tegen minimumloon. Ook uitkeringen moeten op hetzelfde niveau of hoger liggen.
Tegen de criminalisering van de uitkeringsgerechtigden. Uitkering is een recht, geen privilege.
Organisaties van uitkeringsgerechtigden dienen integraal onderdeel te zijn van de vakbeweging. De vakbeweging moet een verbond van werkenden en werklozen worden.
Goedkope arbeidstrajecten en dwangarbeid in ruil voor uitkering moeten worden vervangen door echte training en scholingstrajecten onder vakbondstoezicht.
Voor een grootschalig schuldenpardon voor minima en een verbod op het maken van winst over huishoudelijke schulden. Voor een grootschalig overheidsoffensief om de armoede binnen een jaar te halveren.

2.15 Nationalisatie

De historische taak van de arbeidersklasse is om de gigantische transnationale bedrijven volledig te socialiseren. Programma’s om zulke bedrijven te nationaliseren bereiken enkel dat deze worden opgesplitst in inefficiënte nationale eenheden. Geredeneerd vanuit de wereldrevolutie zijn programmatische eisen tot nationalisatie daarom objectief reactionair. Ons vertrekpunt is de hoogste ontwikkelingsgraad van het kapitalisme. Geglobaliseerde productie behoeft geglobaliseerde sociale controle en beheer.

Communisten verzetten zich tegen de illusie dat nationalisatie op welke manier dan ook gelijk staat aan communisme. Er is niets inherent progressief of socialistisch aan genationaliseerde industrieën.

Echter, nationalisaties kunnen onder specifieke omstandigheden – zoals bij dreiging van sluiting, massaontslag en kapitaalvlucht – wel in het belang kan zijn van de arbeidersklasse.

Tegen ontslagen. Nationaliseer bedreigde arbeidsplaatsen of industrieën onder arbeiderscontrole en -beheer.
Voor de nationalisatie van grond, de financiële sector, infrastructuur zoals het openbaar vervoer, internet, telefonie, gas, water en elektriciteit.
Compensatie richting voormalige eigenaars enkel op basis van bewezen behoefte.

2.16 Huisvesting

Communisten zien huisvesting als een basisrecht. Het uitgangspunt is huisvesting in collectief bezit onder democratische controle met ruimte voor individuele en collectieve zelfexpressie, in plaats van bureaucratisch management. Daarom verzetten zij zich tegen sentimenten als ‘’iedere arbeider een eigen koophuis’’. Kapitaal probeert sociale problematiek in arbeidersbuurten aan te pakken door middel van huisuitzetting, verkoop van huurwoningen en het kunstmatig opdrijven van huurprijzen. Hierdoor is een steeds grotere groep overgeleverd aan de markt. Kapitaal kan de sociale problematiek enkel verplaatsen, niet oplossen.

Woningverhuur wordt ondergebracht in woningbouwverenigingen. De markt in de verhuur van woningen wordt afgeschaft. Appartementencomplexen dienen democratisch te worden beheerd door de inwoners, in samenspraak met de lokale autoriteiten en relevante vakbonden.
Een grootschalige herinvestering en sociale huisvesting en verbod op speculatie in woningen om een einde te maken aan de woningnood.
Sociale huisvesting dient van hoge kwaliteit te zijn, energiezuinig en met ruime woonruimte. Er moet ruimte zijn voor gemeenschappelijke woonverblijven; gedeelde diensten, tuinen, zwembaden, sportverblijven zouden onderdeel moeten zijn van het woonbestand. Waar toepasselijk moet er buiten plek zijn voor kinderen om te spelen, voor jongeren om activiteiten te ontplooien en voor andere leeftijdsgroepen om samen te komen.
Nieuwe woningbouw, publieke ruimtes, en infrastructuur in algemenere zin dient zo toegankelijk mogelijk te zijn voor mensen met een beperking (bijv. in een rolstoel). Oudere woningbouw dient hiervoor aangepast te worden wanneer nodig.
Huisvesting wordt verdeeld op basis van behoefte, met een huur op basis van een symbolisch bedrag. Geen inkomensgrens voor sociale huurwoningen. Er moet sprake kunnen zijn van een levenslang woonverblijf.
Bestaande bewoners en de bredere gemeenschap krijgen vergaande zeggenschap over nieuwbouwprojecten en renovaties van oudere woningen. Geen sloop zonder royale terugkeerregelingen.
Een publieke beheerde woningbouwvereniging zorgt dat geplande doelen voor het bouwen van huizen worden behaald en om, in samenspraak met vakbonden, permanente werkgelegenheid te verschaffen aan bouwvakkers en deze te blijven scholen.

2.17 Gezondheid

Het huidige kapitalistische zorgsysteem wordt gekenmerkt door een groeiende ontoegankelijkheid van de zorg. Onder de invloed van marktmechanismen wordt georganiseerde preventie aan de kant geschoven. Communisten eisen een volledige, gratis toegankelijke en democratisch beheerde gezondheidszorg die voldoet aan de behoeften van iedereen.

Schaf het huidige verzekeringsstelsel af. Naar een universeel centraal ziekenfonds onder democratische controle, welke progressief wordt gefinancierd. Dit fonds dekt alle kosten, zonder eigen bijdrages per behandeling.
Breng de farmaceutische industrie onder gemeenschapscontrole, zodat geneesmiddelenonderzoek plaatsvindt op basis van menselijke behoefte en niet voor het maken van winst.
Breng ziekenhuizen en gezondheidscentra onder controle van het personeel en de gemeenschap die ze bedienen.
Er moet sterk worden ingezet op preventieve geneeskunde, met name op het gebied van beter en gezonder voedsel.
Voor gratis collectieve sportscholen en andere sportfaciliteiten.
Voor gelijkheid in de zorg. Bij medisch onderzoek moet er veel meer aandacht zijn voor verschillen in symptomen, klachten en werking van medicijnen of ingrepen bij vrouwen, mannen, en andere mensen, evenals voor verschillen die samenhangen met cultuur of etnische achtergrond. Om een gelijke zorgkwaliteit voor iedereen te kunnen garanderen, moet er ook aandacht worden gegeven aan vooroordelen die er bestaan ten opzichte van vrouwen en minderheidsgroeperingen.
Los de wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg op, en bestrijdt stigma’s met betrekking tot mentale gezondheid. Ook hier moet veel meer aandacht zijn voor preventie.

2.18 Vrouwen en gendergelijkheid

Vrouwen worden onderdrukt door het systeem van uitbuiting en de verdeling van arbeid. Deze onderdrukking bestaat sinds het begin van de klassenmaatschappijen. Met het einde van uitbuiting komt er een begin aan een nieuw tijdperk van vrouwenemancipatie en verdere gendergelijkheid. Daarom is de strijd voor beide diep met elkaar verbonden.

Vrouwenemancipatie is hierbij geen kwestie voor vrouwen alleen. Net zoals het einde van de klassenuitbuiting een kwestie voor vrouwen is, zo is vrouwenemancipatie een kwestie voor iedereen. De strijd voor communisme en de emancipatie van de vrouw kunnen niet worden gescheiden. Hierbij moeten we ons er bewust van zijn dat niet alleen vrouwen, maar ook mannen en mensen met andere genderidentiteiten onderdrukt worden door patriarchale structuren.

Ontwikkeld kapitalisme heeft de materiële basis gecreëerd voor de bevrijding van de vrouw, maar vrouwen kunnen niet volledig zichzelf emanciperen totdat de huidige verdeling van arbeid is verdwenen en zonder het kapitalistisch recht achter zich te laten, wat concreet betekent: tot eenieder wat er aan arbeid is gedaan.

In Nederland hebben vrouwen een formele gelijkwaardigheid met de man verworven. Maar het kapitalistische systeem maakt dit tot een aanfluiting. Op het werk, thuis, in de vakbeweging, bij de gevestigde politieke partijen, in cultuur, en in georganiseerde religie hebben vrouwen nog steeds te maken met ongelijkwaardigheid, discriminatie en onderdrukking.

Er heeft zich in de afgelopen decennia een grote vlucht plaatsgevonden in de deelname van de vrouw in de economie. De norm hier is dat vrouwen worden uitgebuit als goedkope arbeidskrachten en thuis alsnog zonder vergoeding een disproportioneel deel van het huishouden onderhouden. Ze dragen daarom een dubbele last.

Vrouwen hebben hun eigen problemen en eisen. Deze eisen gaan echter niet in tegen de eisen van de arbeidersklasse als geheel, ze versterken elkaar juist.

Genderrollen zijn tegenwoordig minder rigide dan vroeger, en er is een groeiende groep mensen die zich niet identificeert in de binaire weergave van gender, of zich op een andere manier niet identificeert met de sekse die ze is toegewezen. Er zijn ook steeds minder mensen die zich bevinden in een ‘traditionele’ gezinssituatie. Vrouwen zijn meer dan moeders en niet alle, en niet enkel vrouwen, kunnen kinderen baren. Deze problematiek is echter van wezenlijk belang voor de emancipatie van de gehele arbeidersklasse.

Maak van formele gelijkwaardigheid werkelijke gelijkwaardigheid. Sociaal, economisch, politiek en cultureel moeten er substantiële stappen naar gelijkwaardigheid worden gezet.
Vrije mogelijkheid tot abortus en vrije beschikbaarheid van anticonceptiemiddelen, en gratis menstruatieproducten.
Volledige steun aan iedereen die huiselijk geweld ontvlucht.
Geen tolerantie voor grensoverschrijdend gedrag op bijvoorbeeld de werkvloer, en geen tolerantie voor instanties die dit in de doofpot proberen te laten verdwijnen.
Net als andere vormen van emancipatie kan vrouwenemancipatie niet opgelegd worden door de staat, dit moet worden gewonnen door sociale strijd. Geen ‘emanciperende’ wetgeving die keuzevrijheid inperkt.
Volledige ondersteuning van transitie bij trans personen.

2.19 Ouderschap en huishouden

Het kapitalisme zet alsmaar meer druk op gezinnen. Het huishouden is volgens traditionele verhoudingen vaak de taak van de vrouw, ook nu is die verhouding nog niet volledig de wereld uit geholpen. Ter emancipatie van veel vrouwen en gezinnen over het algemeen is het noodzakelijk om het huishouden te socialiseren om families zo vrijheid te bieden.

Een maximum van een zesurige werkdag voor alle zogende mensen.
Volledig betaald zwangerschapsverlof tot 12 maanden voor beide partners. Van dit verlof is minimaal drie maanden verplicht, om zo gelijkwaardigheid te bevorderen en een eerste band met het kind te scheppen.
Een mogelijkheid voor ouders om betaald verlof te krijgen om te zorgen voor zieke kinderen.
Gratis toegankelijke, publiek beheerde 24-uurs kinderopvang, zodat iedereen die dit wil, volledig kan deelnemen aan het sociale leven buitenshuis.
Openbare, hoogkwalitatieve kantines met goedkope prijzen. Zet wasserijen en huishoudelijke schoonmaakdiensten op die worden gerund door de lokale en nationale overheid. Dit als eerste stappen naar een volledige socialisatie van het huishouden.

2.20 Jongeren en onderwijs

Jongeren worden gebruikt als goedkope arbeidskrachten, als proefkonijn voor neoliberaal beleid en beschuldigd van het veroorzaken van sociale achteruitgang. Ook worden ze door het systeem misbruikt als consumenten en dwingt ze zichzelf en hun interesses te commodificeren. Elk ideaal, elk kunstzinnig talent wordt beoordeeld op het voldoen aan kunstmatige behoeften. Velen verwerpen de verdraaide waarden van het systeem. Dit leidt vaak tot nihilisme en vluchtgedrag – wat op zijn beurt weer wordt gecommodificeerd.

Jongeren hebben zwaar te lijden onder de problemen die door het kapitalisme worden veroorzaakt. Jonge arbeiders hebben meestal weinig baan- en inkomenszekerheid en zijn minder vaak lid van een vakbond, en genieten dus minder bescherming. Dakloosheid, werkloosheid en seksueel misbruik komen disproportioneel vaak voor onder jongeren.

Het onderwijssysteem is een essentieel strijdtoneel. Voortgezet onderwijs heeft een nauw, fantasieloos karakter en is louter gericht op het behalen van doelen en examens. Officiële programma’s om jongeren aan het werk te krijgen zijn vaak middelmatig en enkel ontworpen zodat de overheid kan doen alsof er geen probleem is, in plaats van dat het daadwerkelijk jongeren daadwerkelijk in staat stelt de benodigde vaardigheden te verwerven waarmee ze hun toekomst kunnen opbouwen.

Voortgezet onderwijs dient van een veelzijdig karakter te zijn, om zo zowel technische als persoonlijke kwaliteiten en vaardigheden te ontwikkelen, alsook wetenschappelijk inzicht en kennis op sociaal, historisch en artistiek vlak. Het curriculum wordt vastgesteld door gelote leraren. Het onderwijs wordt zo democratisch mogelijk ingericht met daadwerkelijke zeggenschap voor leerlingen en leraren.
Hoger onderwijs moet een recht zijn, geen privilege. Schaf het collegegeld af. Iedereen dient de mogelijkheid te hebben om zichzelf intellectueel en kritisch te ontwikkelen tot zijn of haar volledige potentie.
Voor de afschaffing van collectieve segregatie naar niveau op het voortgezet onderwijs.
Toegepast onderwijs voor ieder kind, jongere, en student. Er dient rekening gehouden te worden met de menselijke diversiteit van het brein, dit met zo min mogelijk segregatie.
Voor academische vrijheid in onderwijs en onderzoek. We moeten af van de financialisering van universiteiten. De staat moet genoeg geld beschikbaar stellen zodat en onderwijs van hoge kwaliteit, en onafhankelijk onderzoek mogelijk is.
Studenten vanaf 16 jaar dienen een toelage te krijgen ter hoogte van het minimumloon.
Geen overheidsfinanciering of belastingvoordeel voor onderwijs van een religieus of privaat karakter. Schrap artikel 23 van de grondwet.
Jongeren moeten de mogelijkheid krijgen om voor langere of kortere termijn in te trekken in (jeugd)huisvesting of hostels als ze hun ouders verliezen, of als het onmogelijk is om te blijven wonen in het ouderlijk huis.
Elke jongere die het onderwijs verlaat heeft recht op een baan, met gepaste technische training en volledige rechten.
Verwijder alle obstakels voor jongeren om deel te nemen aan het publieke leven. Actief en passief kiesrecht vanaf 16 jaar.
Voorzie in een breed scala aan sport en culturele centra onder controle en beheer van vertegenwoordigers die door jongeren zijn gekozen.

2.21 Pensioengerechtigden en ouderen

Mensen verdienen een veilige, waardige en comfortabele oude dag. In de behoeften van ouderen moeten volledig worden voorzien, dit is een basisrecht. Ouderen mogen niet ten prooi vallen aan angst en vernedering, door afhankelijkheid van liefdadigheid.

Voor één collectief pensioenfonds onder democratisch beheer.
Tegen onzekere pensioenen, tegen kortingen op pensioenuitkeringen. Voor gegarandeerde inflatiecorrectie.
Geen verplichte pensionering op basis van leeftijd. Alle arbeiders moeten vanaf 60 jaar het recht hebben om te pensioneren, met aanvullende speciale regelingen voor zij die zwaar en gevaarlijk werk doen.
AOW op het niveau van het minimumloon, betaald aan iedereen die de pensioenleeftijd heeft bereikt.
Ouderen moeten zelf kunnen bepalen hoe ze willen leven. De overheid moet ervoor zorg dragen dat ouderen zelfstandig verder kunnen leven als ze dit willen, en voor zover dit fysiek en mentaal mogelijk is.
Sociale voorzieningen voor ouderen moeten democratisch worden beheerd en gesubsidieerd door de overheid, niet door liefdadigheidsinstellingen.
Het comfort en de waardigheid van de stervenden moeten te allen tijde worden gegarandeerd. Euthanasie en het verder afhandelen van het lichaam moet gebeuren volgens de wensen van het individu.

2.22 Seksuele vrijheid, relatievrijheid en LHBTI+

Homo’s, lesbiennes, biseksuelen, transgenders, intersekse personen, etc. worden vaak vervolgd of zwartgemaakt. Ze worden vaak weggezet als bedreigingen voor religieuze waarden, seksuele normen en het traditionele gezin – de standaard economische eenheid in de kapitalistische maatschappij.

In de afgelopen decennia zijn grote stappen gemaakt in de richting van LHBTI+-emancipatie. Toch zijn zij nog steeds buitenproportioneel het slachtoffer van dakloosheid, discriminatie, pesterijen en geweld. De verworven rechten zijn vaak vooral toegankelijk voor de hogere sociale klassen, en sluiten vaak niet aan op de behoeften van LHBTI+-mensen uit de arbeidersklasse.

Bekrompen opvattingen verdelen de arbeidersklasse en dienen hen die pleiten voor een autoritaire overheid. De arbeidersklasse moet worden gemobiliseerd om seksuele vrijheden te verdedigen en te versterken. Als communisten strijden wij tegen seksueel geweld en uitbuiting, vóór seksuele vrijheid.

Geen discriminatie op basis van gender of seksuele voorkeur in arbeidsrelaties.
Volledige zelfbeschikking voor trans personen: een diagnose is niet nodig voor medische transitie. Alle procedures en behandelingen worden vergoed. Zelfbeschikking betekent ook dat trans en intersekse personen geen behandelingen hoeven ondergaan als ze dat niet willen. Transzorg moet verbeterd worden, en toegang tot puberteitsremmers moet makkelijker worden.
Maak kunstmatige inseminatie eenvoudiger en sta meerouderschap toe.
Tegen elke poging tot criminalisatie van sekswerkers. Voor de zelforganisatie van sekswerkers om hun omstandigheden te verbeteren. Sekswerkers dienen toegang te hebben tot gespecialiseerde gezondheidszorg en andere diensten om de gevaren van hun werk te verminderen.
Wettelijke erkenning voor non-binaire genderidentiteiten. Geslachtsregistratie moet gestopt worden, en waar/zo lang dit niet mogelijk is moet ‘X’ een optie zijn. Dit moet zo vaak als men wil gratis te veranderen zijn, ongeacht of iemand intersekse is geboren of niet.
Gratis naamswijziging voor iedereen, dit moet zo vaak als men wil te veranderen zijn.
Tegen elke vorm van relatiediscriminatie door de overheid. We trekken alle regelingen rondom relaties gelijk, zodat er geen financieel voorkeur wordt gegeven aan bepaalde relatievormen boven anderen.
Meer aandacht in het onderwijs voor scholing en begeleidende faciliteiten op alle seksuele gebieden, vrij van moralistisch oordelen. Hierin wordt ook het bestaan van LHBTI+-personen behandeld.
Iedereen heeft het recht om seksuele en romantische relaties aan te gaan die zij willen aangaan, tenzij dit ingaat tegen de rechten van anderen.

2.23 Religie

Communisten willen elk bijgeloof achter zich laten. Georganiseerde religie speelt vaak een reactionaire rol door het afleiden en tegenwerken van de klassenstrijd. Het heeft dus geen progressieve rol in de klassenstrijd. Desondanks zijn we ook de meest consequente strijders voor het democratische recht van het individu om welke religie dan ook te belijden. Communisten stellen dat de staat religie moet behandelen als een persoonlijke aangelegenheid. Maar vanuit het oogpunt van de communistische partij is religie geen persoonlijke aangelegenheid. Communisten verwelkomen eenieder die zich wil inzetten voor de bevrijding van de arbeidersklasse, ook als deze personen religieuze opvattingen hebben. Communisten kunnen zich echter niet onverschillig opstellen tegenover de onwetendheid, goedgelovigheid en irrationele ideeën die religie verspreidt onder de massa’s. Het scholen in een materialistische wereldbeschouwing moet door communisten gekoppeld worden aan de strijd tegen elke kapitalistische ideologie en aan de strijd tegen kapitalisme en de staat.

Voor een volledige scheiding tussen kerk en staat: beëindig alle subsidies voor religieuze instituten; onteigen al het eigendom van kerken die niet worden gebruikt voor het belijden van het geloof; schaf religieus onderwijs af; seculariseer christelijke feestdagen en voer seculiere feestdagen in, verwijder alle verwijzingen naar God en ambtsgebeden in overheidszaken; regel verslavings- en daklozenzorg door neutrale in plaats van religieuze instanties.
Vrijheid voor alle religieuze culten. Vrijheid voor atheïstische propaganda. Religieuze organisaties en individuen hebben het recht om hun ideeën te verspreiden en mensen te bekeren. Tegenstanders hebben datzelfde recht.

2.24 Midden- en kleinbedrijf

Mensen in het midden- en kleinbedrijf, inclusief kleine boeren, vormen een laag van kleinburgers in de Nederlandse samenleving. Ze voeren een onzeker bestaan en zijn onderhevig aan hoe monopoliekapitaal opereert.

De kleinburgerij werkt alleen, samen met familieleden of een paar personeelsleden. Een combinatie van de dreiging om failliet te gaan en de aspiratie om een grote kapitalist te worden drijft ze om zichzelf en hun personeel af te beulen: meestal langere uren en onder slechtere omstandigheden dan veel leden van de arbeidersklasse.

Elke laagconjunctuur in de kapitalistische economie confronteert de kleinburgerij met financiële catastrofe. Hoewel de afbraak van deze laag economisch progressief is, heeft de arbeidersklasse een politiek belang bij het verdedigen van de kleinburgerij tegen het misbruik en de manipulaties van het grootkapitaal en de banken, waardoor de arbeidsomstandigheden, baanzekerheid en de levensstandaard worden verbeterd voor loonarbeiders in deze sectoren.

Promoot de vorming van productiecoöperatieven via de ondersteuning in wetenschappelijk en technisch advies, onderzoeksfaciliteiten, administratieve infrastructuur, subsidies voor kapitaal investeringen, etc.
Garandeer de onmiddellijke betaling van rekeningen van grootkapitaal aan midden- en kleinbedrijf.
Verdedig het vestigingsrecht voor midden- en kleinbedrijf door lage huren aan te houden, om verloedering van binnensteden tegen te gaan.
Voor een strikte handhaving van het arbeidsrecht in de MKB-sector.
Annuleer schulden aan banken die het gevolg zijn van onredelijk hoge rentes.