De revolutie // De ontwikkeling van een programma
------
Deel vijf: Het communisme
Inhoudsopgave
In haar eerste stadia is het communisme nog niet volledig ontwikkeld genoeg om zich te ontdoen van de tradities en andere overblijfselen van het kapitalisme. De klassenstrijd en privaateigendom gaan door en daarmee de noodzaak voor een staat.
5.1 De democratische republiek
De democratische republiek, de heerschappij van de arbeidersklasse oftewel de “dictatuur van het proletariaat”, is in de eerste plaats nodig om kapitalistisch verzet te breken. Hoewel dit draconische maatregelen kan omvatten, moet het worden benadrukt dat de heerschappij van een grote meerderheid moet betekenen dat binnen de democratische republiek democratie volledig tot haar recht komt. De democratische republiek schaft grote delen van het oude apparaat, ingericht zodat een kleine minderheid kon heersen over de grote meerderheid, af. Waar mogelijk wordt direct begonnen met het opheffen van bureaucratische lagen en wordt de gewapende tak ontmanteld. De democratische republiek is daarmee een semi-staat, een staat in staat van ontbinding.
De onderdrukkende rol van de staat is niet enkel verbonden met het overwinnen van de kapitalistische klasse. Er is ook de kwestie van de arbeidsdeling, het monopolie op kennis en vaardigheden van de middenklasse, en het wegkwijnende eigendom van de kleinburgerij. Zolang werk niet de uitdrukking is van primaire behoeften in het leven van iedereen, zijn wetten, rechtszalen en andere manieren van staatsdwang nog steeds nodig. Deze middelen zijn echter voor het eerst in de geschiedenis ondergeschikt aan de belangen van het collectief.
De heerschappij van de arbeidersklasse over de hele wereld geeft de mogelijkheid voor de staat om in haar geheel te verdwijnen als apparaat om de maatschappelijke orde te bestieren, wanneer de klassen verdwijnen als gevolg van de socialisatie van de productieve krachten op een globale basis. Alleen het dagelijkse bestuur van het collectief zal dan nog nodig zijn.
5.2 Communisme en democratie
Communisme en democratie zijn twee zijden van dezelfde medaille. De heerschappij van de meerderheid wordt in de eerste plaats gevestigd door de massale en democratische inspanningen om de kapitalistische staat af te breken en te vervangen door een extreme democratie waarin de arbeidersklasse heerst.
In de eerste plaats blijven bepaalde zaken van overheidsadministratie onder beheer door specialisten. Ons doel is niet de heerschappij door deze specialisten in naam van de meerderheid, bureaucratie is een vervreemde vorm van organisatie. Ons doel is heerschappij door de meerderheid van de bevolking zelf. De uitbreiding van democratie ten koste van bureaucratie is daarmee een belangrijk strijdtoneel in de klassenstrijd na de machtsovername door de arbeidersklasse.
Communisme moet progressief de gehele bevolking betrekken bij administratieve zaken en beheer. Democratie in de vorm van eens in de zoveel jaar stemmen is veel te beperkt en nauwelijks democratisch te noemen. Het is een proces van het continu vormen van ideeën en het nemen en uitvoeren van besluiten. Daarom de noodzaak aan democratische vormen in elk aspect van het publieke leven: de overheid en politiek, arbeid en economie, internationale betrekkingen.
Zonder open discussie als norm en het toestaan van platformen en oppositie die andere ideeën verdedigen, bestaat democratie enkel formeel, maar is het in werkelijkheid dood.
5.3 Communisme
Communisme in de 21e eeuw zal een relatief hoog niveau in techniek, productie en cultuur hebben als beginpunt. Als eenmaal het harde werk van het winnen van de arbeidersmacht achter de rug is, zullen we kunnen ontwikkelen naar volledig ontwikkeld communisme. De snelheid van die ontwikkeling is afhankelijk van de volledigheid van de wereldrevolutie.
Via het absorberen van de functies van de staat door de gehele samenleving, vervalt de noodzaak van de staat als geheel. Democratie, als regeringsvorm, heft zichzelf op en maakt de weg vrij naar algehele vrijheid. De distinctie tussen overheidsadministratie en de samenleving vervalt, en iedereen zal samen regeren.
De hogere fase van het communisme is een vrije associatie van producenten. Productie vindt plaats op een geplande basis met inspraak van alle betrokkenen, met als doel de behoeften van de maatschappij. Armoede, de natiestaat, grenzen, arbeidsdeling en alle vormen van onderdrukking en ongelijkheid behoren tot het verleden.
Iedereen zal bijdragen op basis van vermogen en nemen op basis van behoefte. De echte menselijke geschiedenis zal dan pas beginnen als de maatschappij het rijk van noodzaak achter zich laat. In het rijk van de vrijheid kunnen mensen zichzelf tot hun volledige potentieel ontwikkelen, tot volledige sociale individuen, die voor het eerst hun menselijke natuur kunnen ontplooien.
Dit is wat we willen bereiken en waarvoor we alle obstakels zullen overwinnen.