HOPI geeft commentaar op het recente opheffen van de sancties op Iran.
De Hands of the People of Iran is een internationale campagne, gevestigd in Londen, die zich al jaren sterk maakt voor de arbeidersbeweging in Iran onder de slogan “tegen imperialisme en tegen theocratie”. Nu dat er een nieuwe fase begint in de relatie tussen Iran en het Westen reflecteert de campagne op wat dit betekent voor de arbeidersbeweging in Iran en internationaal.
Hands of the People of Iran, verklaring 16 januari 2016
In de komende uren zullen de laatste stappen van Iran’s akkoord met de overeenkomst van juli 2015 genomen zijn en zal “Implementatie Dag” afgekondigd worden. Dit is het moment waarop de vijf kernmachten + 1 zullen verklaren dat Iran de onderdelen van het kernprogramma, waarvan wordt beweerd dat die bijdragen aan kernwapens, ontmanteld zijn. Onmiddelijk na deze verklaring zullen alle sancties gerelateerd aan het kernprogramma opgeheven worden en zullen er, in theorie, geen barrières meer zijn voor economische overeenkomsten met en investeringen in Iran, waaronder een einde aan het EU embargo op Iraanse olie. Een van de eerste en meest significante gevolgen hiervan zal een daling in de prijs van olie zijn wanneer de half miljoen Iraanse olievaten per dag op de markt zullen komen.
De gehavende economie van Iran is dringend toe aan de extra olie-inkomsten, het land zal profiteren van de hervatting van de verbinding met het SWIFT netwerk (wat buitenlandse banktransacties mogelijk maakt), alswel het vrijkomen van de bevroren tegoeden.
Op het internationale vlak, ondanks alle hysterie van de kant van Israël en Saoedi Arabië tegen de deal, is het duidelijk in verklaringen van de Hoogste Leider van Iran Ali Khamenei en de president van de VS Obama dat we geen verandering zullen zien in het beleid van beide landen tegenover Syrië en Irak. Het tweesporenbeleid van de VS van het indammen van de Islamitische Staat en het ondersteunen van mislukte staten in Irak en Syrië, wordt nu aangevuld met een beleid van Iran onder controle houden. Er zullen geen sancties worden opgelegd aan staten die Jihadistische groepen bevorderen en ondersteunen. De economische tegenspoed waar Iran mee te kampen had, in het bijzonder tijdens de laatste jaren van de door VS en VN opgelegde sancties, zullen betekenen dat de leiders van het land geen enkel aspect van het buitenlandse beleid van de VS in de regio zullen aankaarten. Ze zullen zich moeten beperken tot regionale geschillen met rivaal Saoedi Arabië en Turkije.
In Iran zelf waren werd er feest gevierd als reactie op de aanvankelijke overeenkomst in juli 2015, omdat Iraniërs hoop hadden dat het opheffen van de sancties hun levens aanzienlijk zou verbeteren, en zonder twijfel zullen ze betere toegang hebben tot medicijnen en levensbehoeften, het opheffen van de sancties op het bankwezen betekent dat Iraniërs persoonlijke en commerciële transacties aan kunnen gaan. De sancties leidde tot grootschalig banenverlies toen grote delen van de economie gesloten werd. Een meerderheid van de Iraanse bevolking werd hiermee in de armoede gestort, terwijl het degenen close met het regime waren die profiteerden van de zwarte markt en het breken van sancties, wat hun miljarden opleverde.
Echter kan de Iraanse bevolking geen lange termijn voordelen verwachten van het opheffen van de sancties. De boodschap aan kapitaal van de Iraanse president Rouhani en zijn minister van buitenlandse zaken is duidelijk: Iran heeft een geschoolde beroepsbevolking die na jaren recessie en massale werkloosheid lage lonen zal accepteren. Als voorbereiding op de golf van kapitaalinversteringen heeft de “reformistische” neoliberale regering in Iran, onder leiding van president Rouhani en zijn minister van buitenlandse zaken Zarif, samengewerkt met de “conservatieve” fractie van het regime om de activisten uit de arbeidersbeweging te onderdrukken. De dood in de gevangenis van de activist Shahrokh Zamani, de golf van aanhoudingen van iedereen die actief is geweest voor arbeidersrechten of burgerrechten, het zijn allemaal voorbeelden van deze maatregelen. Niemand had verwacht dat de nucleaire deal zou leiden tot verbeteringen van democratische rechten, maar het kan wel gezegd worden dat de situatie in de afgelopen zes maanden is verslechterd. Hoewel de beslissing is genomen om het kernprogramma terug te draaien om aan de macht blijven, blijft de Islamitische Republiek een tegenstander van politieke vrijheden, en degene die vechten voor de rechten van arbeiders, vrouwen, en nationale en etnische minderheden zullen een moeizame strijd tegemoet gaan en minder steun krijgen van buiten Iran nu de fondsen voor ‘regime change’ van bovenaf opgedroogd zijn.
Hands Off People of Iran heeft altijd beweerd dat democratie niet van buitenaf gebracht kan worden – of het nou via militaire middelen is, sancties, of door de VS gefinancierde staatsgrepen. Nu dat de nucleaire deal een nieuw tijdperk inluidt in Iran’s verhouding met Westerse machten, zullen wij ons focussen op het verdedigen van de Iraanse bevolking tegen hun eigen heersers en de woeste aanval van buitenlands kapitaal die als doel hebben de Iraanse arbeidersklasse verder uit te buiten.