De permanente wake
De permanente wake

De permanente wake

Aankondiging-Palestina-Festival-2014
Klik op het plaatje voor meer info over het Palestina Festival in Maastricht op 13 en 14 september aanstaande!

Jos Alembic was gister weer aanwezig bij de wake voor Palestina, die elke laatste donderdag van de maand wordt georganiseerd, en interviewde een van de organisatoren van dit protest: Elena Pits.

Afgelopen maand deed ik al verslag van de wake. De gebeurtenis gister was veel kleiner, wat waarschijnlijk verband had met het recente bestand tussen Israël en Hamas. Waarom dan toch door blijven gaan? Elena Pits stond mij te woord over haar drijfveren.

Deze wake is georganiseerd door de Vrouwen in het Zwart, kun je daar wat meer over vertellen?

Het is gestart vanuit de Vrouwen in het Zwart en Cries for Justice. Origineel nam ik vanuit Vrouwen in het Zwart het initiatief, maar al snel ontmoette ik iemand van Cries for Justice bij een protest in Den Haag. Ze zou me in eerste instantie helpen als ze op bezoek kwam bij haar vader, maar is uiteindelijk naar Maastricht verhuist en nu doen we dit samen.

En hoe lang doen jullie dit al?

Sinds oktober 2006 staan we hier elke maand, afgezien van een periode van drie maanden toen ik m’n enkel had gebroken… [schaterlach]

Wat proberen jullie te bereiken met deze wakes?

Ik probeer mensen te informeren over de feitelijke situatie, dat Palestina al vóór 1948 onder bezetting verkeert en dat nog steeds is. Gaza heeft geen toegang tot de buitenwereld. In de Westelijke Jordaanoever zijn er zó veel checkpoints dat het weinig meer van doen heeft met veiligheid. Het gebruikelijke verhaal is dat Israël het recht heeft zich te verdedigen. Maar wat er feitelijk gebeurt is dat Israël het leven erg zuur maakt voor de Palestijnen.

Maar iedereen heeft op het nieuws kunnen zien dat er nu een bestand is. Waarom dan toch deze wakes blijven houden?

De aanvallen op Gaza zijn zeker niet het enige probleem. Niemand heeft het bijvoorbeeld over het feit dat de Westelijke Jordaanoever nog steeds bezet is. Niemand heeft het over de vele beperkingen in het leven van de Palestijnen, over de Israëlische producten van deze gebieden, over de beperkingen op het gebied van drinkwater of bewegingsvrijheid. En er zijn inmiddels zoveel nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever dat mocht er ooit een onafhankelijke staat voor de Palestijnen van de grond komen, het nauwelijks levensvatbaar zal zijn.

Er zijn zoveel restricties dat de situatie onhoudbaar is. Israël bepaald welk voedsel er binnen komt, Israël bepaald welke materialen binnen komen om Gaza weer op te bouwen. Het heeft niks te maken met de werkelijke behoeften. Gaza heeft geen kans om zichzelf weer op te bouwen. De wateren om te vissen zijn nu vergroot van 3 naar 6 mijl. Onder de Oslo akkoorden was dit nog 12 mijl. En die 6 mijl is in de praktijk 5 mijl want niemand durft in de buurt te komen van de 6 mijl grens, de kans lopende dat je vissersboot uit het water wordt getorpedeerd. Daar komt nog bij dat deze 6 mijl bij de kust sowieso erg arm is in visgronden.

De Israëliërs riskeren niets. Hun leger is in hoge mate geautomatiseerd. Zo heb je een verdedigingsbunker waar automatische machinegeweren op staan en camera’s. Voor een soldaat heeft het afschieten van een Palestijns meisje niet veel meer om het lijf dan het drukken op een knop met een joystick achter een computerscherm. Het is een computerspelletje, volledig losgemaakt van de realiteit.

Er liggen hier een aantal pamfletten van de BDS campagne. Is dat een weg naar de oplossing?

Ik denk van wel. Israël is al bezorgd over het effect van deze campagne. Zo was er binnen Israël zelf ook een BDS groep actief, maar is deze verboden door het rechtssysteem. BDS is een verboden term, op straffe van boetes. Ook in Frankrijk zijn er vergelijkbare verboden tegen het protesteren tegen Israël. Maar ik denk toch dat BDS zal werken omdat het Israël zal isoleren, zodat duidelijk wordt dat de wereld haar gedrag niet accepteert.

Tot slot: Waar zou men meer kunnen vinden over deze zaken?

Op 13 en 14 september is er een Palestina festival op het Landhuis in Maastricht. Er zal een spreker zijn van de BDS campagne en ik hoop ook een van Een Ander Joods Geluid. Verder is het vooral een cultureel feest, waar politiek onvermijdelijk ook een rol in speelt. De entree is gratis, dus kom langs!

Auteur