Jos Alembic doet verslag van de demonstratie “Red de Zorg”.
Afgelopen zaterdag waren er ruim 15 000 mensen op straat om te protesteren tegen verdere bezuinigingen in de zorg. Met name thuiszorgwerkers waren goed vertegenwoordigd, wat niet zo gek is gezien de 65 000 ontslagen en forse bezuinigingen in deze sector de afgelopen periode.De voornaamste organisaties aanwezig waren de FNV en SP, hoewel ook een minuscule delegatie van GroenLinks zich liet zien, waarschijnlijk waren de Internationale Socialisten beter vertegenwoordigd…
De FNV had een lange aanloop naar deze demonstratie, zo startte de vakbond op 1 mei een “volkspetitie” om handtekeningen te verzamelen tegen verdere bezuinigingen. Iets wat binnen zes weken al had geresulteerd in bijna 750 000 handtekeningen bij de overhandiging ervan aan staatssecretaris van Rijn. Hierna vlakte de toestroom van nieuwe handtekeningen af tot vrijwel nul, een afspiegeling van de moeite die de vakbond hierna nog in de campagne stak. Welgesteld viel de opkomst daarom erg tegen, had de vakbond meer gebouwd naar deze demonstratie, was het tienvoudige vrij gemakkelijk te behalen geweest.
De SP daarentegen was goed vertegenwoordigd, zowel in activisten als parlementsleden. Op het podium viel op dat van de drie partijen die waren vertegenwoordigd – SP, GroenLinks en PvdA – alleen voor de SP de fractievoorzitter, Emile Roemer, de tijd vond om het publiek toe te spreken. Het aantal SP’ers in het publiek was ook goed te merken in hoe de PvdA’ers van Rijn en Grace Tanamal (PvdA kamerlid voor WIA) werden uitgefloten (ze hadden dan ook niks te vertellen), hoe lauw het applaus was voor GroenLinks kamerlid Linda Voortman en zelfs FNV voorzitter Ton Heerts was minder populair dan Roemer, afgaande op het daverende applaus en gejuich voor de laatste.
Roemer was dan ook de enige met een alternatief geluid, verwijzend naar het onlangs gelanceerde voorstel voor een nationale gezondheidszorg. In dit voorstel worden de zorgverzekeraars van hun troon gestoten, worden de kosten op progressieve manier betaald en wordt het basispakket verruimd, een situatie waarin 70% van de mensen erop vooruit zouden gaan. Dat is veel meer dan wat Ton Heerts had te bieden. Hij was juist erg onduidelijk over vervolgstappen en bleef steken op een vage oproep of de demonstranten er weer bij zouden zijn “als dat nodig was”. Maar wederom ontbreekt het bij de vakbondsleiding aan een strategie om daadwerkelijk het kabinetsbeleid te breken, waarschijnlijk met het oog op het eventueel weer verder “onderhandelen”.
Al met al was dit protest geen uiting van kracht, maar van zwakte en dat is volledig te wijten aan de FNV leiding die steevast in het defensief zit en wil dat de bezuinigingen stoppen, maar wat met de al reeds uitgevoerde bezuinigingen, wat met de reeds 65 000 ontslagen, wat met de reeds doorgevoerde structurele verslechteringen in de thuiszorg en elders? De actievoerders waren de helden van de dag en er is zeker een grote actiebereidheid in de zorgsector te verwachten, daar zal het dus niet aan liggen. Echter, zonder strategie zijn verdere aanvallen op de zorg te verwachten en we mogen onze borst natmaken op een ijskoude winter. Intussen valt er steeds minder te redden.